برنامه روزانه یك مسلمان
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه
یك مسلمان باید برنامه
و عرفه فى أهله الطاهرين و امته المؤ منين من حسن الشفاعه اجل ما وعدته، يا نافذ العده يا وافى القول يا مبذل السيئات بأضعافها من الحسنات انك ذوالفضل العظيم. خدايا، به پيامبر اكرم شفاعتى درباره اهل بيت مكرم او و مؤ منين كرامت بفرما كه برتر از آنچه به پيامبر اكرم وعده داده اى باشد! اى كسى كه عهدش قطعى و به قول وفادار است! اى كسى كه سيئات را به چندين برابر ثواب تبديل مى سازى، تو داراى فضلى عظيم هستى!
معرفى پيامبر اكرم به خصوصيت شفاعت يكى از مهم ترين مقامات پيامبر است كه از دو جهت حايز اهميت مى باشد:
تقاضاى پيامبر اكرم نزد خداى متعال مورد قبول است، به طورى كه اگر او نسبت به كسى اظهار شفاعت كند، قطعا خداى تعالى خواسته او را رد نكرده و تقاضاى ايشان را نسبت به آن شخص مورد اجابت قرار مى دهد.
مژده اى به گنهكاران است كه سعى كنند به سوى خدا توبه و بازگشت نمايند تا بدين وسيله، در حريم شفاعت پيامبر راه يابند؛ زيرا تا نتوانند در كنار پيامبر قرار بگيرند و تا سنخيت با مقام پاكيزه او نداشته باشند، مسأله ى شفاعت نسبت به آن ها غلط و خارج از واقع است.
البته در اين جا نكته اى را بايد تذكر داد كه بسيار پراهميت است و آن اين كه شفاعت در قيامت، از سنخ شفاعت هاى دنيايى نيست كه شخص قدرتمندى نسبت به فرد مجرمى وساطت نمايد تا او را از چنگال عقوبت نجات داده و به امن و امان برساند، بلكه شفاعت در قيامت، به معنى شفع شدن - يعنى جفت گرديدن - و در كنار هم قرار گرفتن از نظر سنخيت روحى و وجودى است. در نتيجه، شخص بايد داراى آن چنان وضعى باشد كه به راستى او را به تابعيت شريعت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم بشناسند، زيرا بسيارى از مردم در اثر اعمال ناهنجار خود، سنخيت با پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم را از دست داده اند، به طورى كه فقط در نظام آمارى مسلمان هستند، ولى در عمل هرگز از اسلام اثرى ندارند! البته گاهى شيعيان اهلبيت عليهم السلام مبتلا به بعضى نافرمانى ها مى شوند، ولى همراه آن عمل ناهنجار در خود احساس خجلت و انفعال كرده و كمبود و نقيصه و زشتى كردار خود را حس مى كنند، به طورى كه خود را شايسته عقوبت مى دانند و بسيار نادم و پشيمان مى باشند. اينان اگر توبه كنند، قهرا در كنار امام خود قرار مى گيرند؛ بر خلاف فرد متجرى كه علنا دست به عصيان مى زند و بى باكانه بدون هيچ گونه انفعال روحى، جرأت در نافرمانى دارد و بناى توبه هم ندارد! چنين كسى هرگز سنخيت با معصومين نداشته و قطعا شفاعت شامل حال او نخواهد شد. البته گاهى از اين افراد كارهاى بسيار خوب و مهمى سر مى زند كه گذشته هاى ناهنجار آنان را تطهير مى كند (همانند جهاد در راه خدا، شهادت، خدمات شايسته به اسلام و مسلمين) و آنان را لايق شفاعت مى نمايد؛ از اين رو، در قرآن كريم نيز مكررا سخن از تبديل سيئات به حسنات آمده است، مانند فأولئك يبدل الله سيئابهم حسنات. سر اين مسأله، در ندامت و پشيمانى شخص از رفتار و كردار خود بوده است؛ به اين معنا كه او در اثر توبه با انجام كارهاى مهم و قابل قبول به حضرت حق رو آورده و گذشته را به وسيله اعمال صالح و شايسته خود جبران نموده است.
......................
