بود از دعاى آن امام عاليمقام در طلب نمودن پوشيدن معاصى و نگهداشتن از ذنوب اگر خداى عزوجل بخواهد نظر رافت و مهربانى خود را از بندگان خود بردارد سلسله ى موجودات رشته ى وجودشان قطع شود، اگر بخواهد نظر ستر و حفظ خود را از بندگان خود منحرف سازد بندگان محترم و مكرم در نظر غير او از رسوايان و ذليلان و خواران خواهند بود پس بر بنده لازم است كه از او التماس و سئوال نمايد لطف و رحمت او را كه بپوشاند عيوبات مخفيه ى او را كه خوار نشود، فرق و جدائى ميان ستر و وقايه معلوم است زيرا كه مى شود ستر باشد بدون وقايه چنانكه اكثر افراد مردم مبتلا به درد معصيت هستند و ميان خود و خداى خود مرتكب مخالفت هستند لكن خداى عزوجل از باب وفور لطف و زيادتى مرحمت و صفت ستاريت آن را پوشانده و او را مفتضح و خوار ننموده و نمى نمايد نه در زمين و نه در آسمان نه در دنيا و نه در آخرت چنانچه در دعاى بيت المعمور از بعضى از روايات استفاده شود مناسب آن دعاى بزرگوار نقل شود
و اين دعاى بزرگوار در فضل او دو حديث وارد است:
اول- آنچه كفعمى در حاشيه ى مصباح نقل نموده و ابن فهد در عده الداعى همان را نقل مى نمايد و ترجمه او تفصيلى دارد مخلص آن است كه دعاى بيت المعمور اگر جمع شوند ملائكه آسمانها و زمينها خواهند كه بيان كنند يك جزو از هزار جزو ثواب اين دعا را قدرت بر آن ندارند و مى پوشاند الله تعالى كارهاى قبيح خواننده ى اين دعاء را به هزار و پانصد در دنيا و آخرت، و مى آمرزد گناهان او را هر چند مثل كف دريا باشد حتى گناهان كبيره ى او را و مى گشايد هفتاد دراز رحمت، و عطا مى كند ثواب هر مصيبت رسيده را.
دوم- ابن بابويه در كتاب توحيد روايت نمايد به اسناد خود از حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله و كه جبرئيل (ع) نازل شد بر آن حضرت به اين دعا در حالى كه خندان و خوشحال بود پس سلام كرد بر آن حضرت و آن حضرت جواب سلام گفت پس عرض نمود كه: الله تعالى هديه فرستاده به سوى شما پيغمبر پرسيد كه: چه چيز است؟
جبرئيل گفت: كلماتى است از گنجهائى كه عرش خدا گرامى داشته است تو را به آنها پس آن حضرت فرمود: كه كدام است آنها جبرئيل دعا را خواند بعد از آن حضرت از ثواب او پرسيد:
جبرئيل گفت: دور است معلوم نمودن تمام ثواب آن اگر جمع شوند ملائكه هفت آسمان و هفت زمين بر اينكه بيان كنند ثواب آن را تا روز قيامت نتوانند بيان نمود از صد هزار جزء يك جزء.
بعد جبرئيل گفت: چون بنده گويد:
يا من اظهر الجميل و ستر القبيح مى پوشاند او را خدا رحمت خود در
دنيا و آخرت و زينت مى دهد او را در آخرت و مى پوشاند بر او پانصد رحمت در دنيا و آخرت.
و چون گويد: يا من لم يوءاخذ بالجريره و لم يهتك الستر، محاسبه نمى نمايد خدا با او در روز قيامت و اظهار نمى كند گناه او را روزى كه ظاهر شود گناهان .
و چون گويد: يا عظيم العفو، بيامرزد گناهان او را هر چند به قدر كف دريا باشد.
و چون گويد: يا حسن التجاوز، بگذرد از تقصيرات او حتى از دزدى و شراب خوردن و ساير گناهان بزرگ.
و چون گويد: يا واسع المغفره: بگشايد خداى عزوجل از براى او هفتاد در از درهاى رحمت پس فرو مى رود در رحمت خدا تا وقتى كه بيرون رود از دنيا.
و چون گويد: يا باسط اليدين بالرحمه: پهن نمايد خداى تعالى بر او رحمت خود را.
و چون گويد: يا صاحب كل نجوى و منتهى كل شكوى عطاء نمايد ثواب هر آفت رسيده و بى آفت و هر مريض و صاحب علت و هر فقير و مسكين و هر صاحب مصيبت تا روز قيامت.
و چون گويد: يا كريم الصفح گرامى دارد خدا او را مثل گرامى داشتن پيغمبران.
چون گويد: يا عظيم المن عطا نمايد خدا به او در روز قيامت چيزهائى را كه خودش آرزوى او نموده و جميع خلايق آرزوى او را داشته باشند.
.................................
