بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
يكى از شهور مباركه اين شهر شريف است در ايام سنه از اين ماه اشرف نيست زيرا كه مقتضيات عفو و رحمت در آن ربطى به ساير شهور ندارد، توان همين مقتضى اين حديث شريف شد كه از پيغمبر منقولست كه هر كه درك رمضان نمود و آمرزيده نشد خدا او را از رحمت خود دور كند و تفصيل حال در باب خود است.
الاعراب: و ليجزينا عطف على قوله لنكون و مشار اليه ذلك الشكر يا حمد.
يعنى: ثناء مال ذات معبودى است آنچنانكه هدايت فرمود ما را از براى حمدش و گردانيد ما را اهل حمد تا اينكه بوده باشيم براى احسان او از شاكران و تا آنكه جزا بدهد ما را بر حمد خود جزاى خوبى كنندگان.
اللغه: حبوه به معنى عطاء، دين و ملت و مذهب يك چيزند به حسب اعتبار مختلفند.
سبل: باب تفعيل داخل در راه كردن.
يعنى: ثناء مختص معبود آن چنانى است كه عطا كرد ما را به دين خود و اختصاص داد ما را به ملت خود و داخل در راه نمود ما را در راه نيكوئى خود تا اينكه برويم آن را به منت او به سوى رضوان و خشنودى كه قبول فرمايد آن ثنا را از ما
اللغه: الرمضان اختلاف شد در اشتقاق رمضان نقل از خليل شد كه ماخوذ از رمض است به معنى بارانى كه در وقت پاييز آيد و زمين را پاك كند از غبار و اين ماه مسمى به اين اسم شد به جهت پاك كردن انسان از غبار معصيت، و بعض ديگر گفته اند: كه از رمض به معنى شدت گرمى يا به معنى سوزانيدن و اين جهت سبب آن شد كه اين ماه شريف مسمى به اين اسم شود زيرا كه گناهان در اين ماه سوخته شود يا آنكه روزه داشتن سبب شده تشنگى و گرسنگى بر او معلوم شود.
شيخ در تهذيب روايت كند كه: رمضان اسمى است از اسماء الله نگوئيد رمضان آمد يا رفت بگوئيد: ماه رمضان،
تمحيص: خالص نمودن يا اختيار كردن.
يعنى: ثناء لايق معبودى است كه جعل فرمود از جنس اين راهها
ماه خود را ماه رمضان و ماه روزه گرفتن و ماه اسلام و ماه پاكى و ماه آزمايش، و اختيار نمودن و ماه قايم بودن در شب آن ماه و ماه آن چنانى كه نازل شد در او قرآن.
...........................
