• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنه‌ها و خصومت را خاموش
التركيب: تواند ينكر و يستعظم دو فعل معلوم باشند فاعل خدا و مى تواند مجهول باشند چنانچه سوق دعا دلالت بر آن كند.
يعنى: انكار كرده نشود اى خداى من عدل تو اگر عقاب نمائى او را و
بزرگ دانسته نمى شود عفو تو اگر عفو كنى او را به درستى كه تو خداى كريمى آن كسى هستى كه بزرگ ننمايد او را آمرزيدن گناه بزرگ.
ايقاظ: اين فقره در گناهان انسان كه بالنسبه به نفس خود است خوب است و اما عصيانى كه از انسان جاى آورده شود بالنسبه به غير غفران او بدون رضاى او ظلم است انكار عدل او شود اين مورد هم انكار عدل است و هم عظيم شمرده شود عفو او.
يعنى: اى خداى من اين منم كه هستم كه به تحقيق آمده ام تو را در حالتى كه اطاعت كننده ام مر امر تو را در آنچه امر فرمودى تو به او از دعا نمودن جاى آورنده وعده ى تو را در آنچه وعده فرمودى تو به او از اجابت به علت آنكه فرمودى تو به خوانيد مرا استجابت نمايم مر شما را.
اى خداى من پس رحمت فرست بر محمد و آل او و بگير و اخذ نما مرا به آمرزيدن تو چنانچه گرفتم من تو را به اقرارم مر تو و بلند نما تو مرا از هلاكهاى معصيت چنانچه ذليل نمودم نفس خود را و بپوشان مرا به جامه ى خود چنانكه تاخير انداختى مرا از انتقام نمودن من.
اى خداى من ثابت نما تو در طاعت خود قلب مرا و محكم كن در بندگى خود بينائى مرا و توفيق ده مرا در به جا آوردن از اعمال مر آنچه را كه بشويد چرك معاصى را از من و بميران تو مرا بر ملت تو و ملت پيغمبر تو محمد صلى الله عليه و آله هر گاه كه مى رانيدى مرا.
اى خداى من به درستى كه من توبه مى نمايم به سوى تو در مكانم همين مكان از بزرگهاى گناهانم و كوچكهاى آنها و از بديهاى ظاهره و باطنه و لغزشهاى كهنه و تازه، توبه ى كسى كه خبر ندهد نفس خود را به معصيت و در تقدير آن نباشد كه عودى نمايد به خطيئه به تحقيق كه تو گفتى در صريح قرآن خود كه تو قبول مى نمائى توبه را از بندگان و عفو مى فرمائى از سيئات و دوست دارى تو توبه كنندگان را.
تنبيه: از اين فقره دو مطلب معلوم مى شود يكى اينكه معاصى دو صنف است كبيره و صغيره خلافا لجمع.
دوم- اينكه معصيت قلبى مى شود و جوارحى چنانكه آيه ى مباركه: ان تبدوا ما فى انفسكم او تخفوه يحاسبكم الله بر آن دال است اگر چه توان گفت كبير و صغير در كلام به اعتبار مراتب عذاب و عقوبت باشد و به واطن و ظواهر به
اى خداى من به درستى كه من توبه مى نمايم به سوى تو در مكانم همين مكان از بزرگهاى گناهانم و كوچكهاى آنها و از بديهاى ظاهره و باطنه و لغزشهاى كهنه و تازه، توبه ى كسى كه خبر ندهد نفس خود را به معصيت و در تقدير آن نباشد كه عودى نمايد به خطيئه به تحقيق كه تو گفتى در صريح قرآن خود كه تو قبول مى نمائى توبه را از بندگان و عفو مى فرمائى از سيئات و دوست دارى تو توبه كنندگان را.
تنبيه: از اين فقره دو مطلب معلوم مى شود يكى اينكه معاصى دو صنف است كبيره و صغيره خلافا لجمع.
دوم- اينكه معصيت قلبى مى شود و جوارحى چنانكه آيه ى مباركه: ان تبدوا ما فى انفسكم او تخفوه يحاسبكم الله بر آن دال است اگر چه توان گفت كبير و صغير در كلام به اعتبار مراتب عذاب و عقوبت باشد و به واطن و ظواهر به
اى خداى من به درستى كه من توبه مى نمايم به سوى تو در مكانم همين مكان از بزرگهاى گناهانم و كوچكهاى آنها و از بديهاى ظاهره و باطنه و لغزشهاى كهنه و تازه، توبه ى كسى كه خبر ندهد نفس خود را به معصيت و در تقدير آن نباشد كه عودى نمايد به خطيئه به تحقيق كه تو گفتى در صريح قرآن خود كه تو قبول مى نمائى توبه را از بندگان و عفو مى فرمائى از سيئات و دوست دارى تو توبه كنندگان را.
تنبيه: از اين فقره دو مطلب معلوم مى شود يكى اينكه معاصى دو صنف است كبيره و صغيره خلافا لجمع.
..........................
