اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
در بعضى از روايات وارد است كه ابليس عرض نمود به خداى عزوجل كه اى خداى من خلق آدم فرمودى و ما بين من و آدم عداوت قرار دادى پس مرا بر او سلطنت ده پس خدا فرمود: سينهاى آنها را خانهاى تو قرار دادم پس عرض نمود: اى خداى من زياد نما فرمود: زائيده نمى شود از براى آدم يك فرزند مگر اينكه از براى تو ده اولاد شود پس عرض نمود: زياد بفرما فرمود.
تو را جارى نمودم در ايشان مثل جريان خون در عروق ايشان عرض نمود: زياد به فرما فرمود: جلب ايشان نما به پيادگان و سوارگان و شريك آنها شو در اموال و اولادشان، پس آدم شكايت نمود به سوى خداى عزوجل و عرض نمود ابليس را خلق نمودى و ما بين من و او عداوت قرار دادى و او را مسلط بر من نمودى مرا طاقت او نيست مگر به تو خداى عزوجل فرمود: زائيده نشود از براى تو ولدى مگر اينكه وامى گذارم بر او دو ملك كه حفظ او نمايند از قرينهاى بد، عرض نمود آدم: اى خداى من زياد نما از براى من فرمود خداى عزوجل كه: مانع نشوم از احدى از اولاد تو را توبه را مادامى كه روح در بدن او است.
يعنى: جاى دادى او را در سينه هاى ما و روان نمودى او را در مجارى خونهاى ما.
بدانكه در تعبير امام (ع) مسكن شيطان به صدور است نه به قلوب محل نزاع واقع شد چنانچه در قرآن نيز خداى عزوجل تعبير به صدور مى نمايد كه «الذى يوسوس فى صدور الناس»، بعضى گفته اند: كه تعبير به صدور از براى آن است كه زيرا شيطان را در قلب مومن سلطنتى نيست زيرا كه قلب مومن واقع است ميان دو انگشت از انگشتان قدرت خداى رحمان، و جمعى از محققين بر ايشان نسبت داده اند كه فرموده اند كه شيطان را راه به قلب نيست شيطان مى آيد به سوى سينه كه قلعه ى قلب است پس پراكنده نمايد در او هموم دنيا را و حريص بودن بر زينت دنيا پس قلب تنگ شود و در اين وقت لذت بندگى را نمى يابد و نه از براى اسلام مسرتى و نه از جهت ايمان طراوتى پس از اينكه دفع نمود شيطان را به ياد آوردن خدا و اعراض از او پس
او را حاصل شود امن و قلب او باز شود و آسان شود بر او قيام به عبوديت، معروف آن است كه تعبير به صدور مجاز است از باب تسميه ى حال به اسم محل چنانچه از پيغمبر (ص) مروى است كه شيطان منقاد خود را مى گذارد بر قلب پسر آدم همين كه ياد آورد نام خدا را برگردد شيطان از او و همين كه فراموش كرد ياد خدا را پس خواهد بلعيد قلب او را.
و در بعضى از روايات وارد است كه از براى شيطان خرطومست مثل خرطوم كلب تا آخر حديث.
........................................
