• بخشی از دعای 49
خداوند شما را هدایت كرد، اما راه صلاح را نرفتید و در پی خواهش
بخشى از دعاى شماره 20 از صحيفه سجاديه :
وظائف يك مسلمان :
عدل گستر باشيد.
خشم خود را فرو خوريد.
فتنه
- تــازه ها
- متن دعا
- فراز صحیفه
آمار بازدید
بازدید امروز
بازدید دیروز
کل بازدیدها
3512
5881
63639638
اوقات شرعی
هنگام رفع گرفتاری، بخش اول
بود از دعاى آن امام عليه السلام زمانى كه دفع نمود خدا از او چيزى را كه مى ترسيد يا آنكه تعجيل نمود از براى مطلب خود، نظر و تامل كردن در مضمون اين دعا دلالت دارد بر شحات تكلم آن جناب بر اعلميت و اكمليت او.
حظ: نصيب.
حسن قضا: عبارت است از حكم نمودن بر وفق مصلحت.
يعنى: اى خداى من مر تو را است ستايش بر حكم نيكوى تو به آنچه كه دفع نمودى تو از من از بلاى تو پس نگردان تو نصيب مرا از مهربانى خودت آنچه را كه تعجيل نمودى تو از عافيت خود.
شقوه: بدبخت شدن مقابل سعد كه به معنى خوشبختى است.
الاعراب: فاء مى شود به معنى حتى بوده باشد و مى شود فصيحه باشد.
يعنى: اگر حظم عافيت دنيوى باشد فقط پس مى باشم من بدبخت به سبب آن چيزى كه دوست داشتم و خوشبخت شود غير من به سبب آن چه كه بد داشتم.
حاصل مفاد آن است كه پس بر من در آخرت حظى نيست و بر او در دنيا حظى نيست پس او سعيد خواهد شد و من شقى.
از حضرت صادق مروى است كه به درستى كه از براى خدا بندگانى است در زمين از بندگان خالص او در آسمان تحفه ى نازل نشود بر زمين مگر اينكه خدا آن تحفه را از ايشان برمى گرداند و به غير مى دهد بليه ى نازل نمى شود مگر اينكه آن بليه را به ايشان مى رساند، و نيز مروى است كه در بهشت منزلى است كه نتوان رسيد به آن منزل مگر اينكه او مبتلا به مرض شود در دنيا.
و نيز مروى است كه خداى عزوجل كسى را كه دوست ندارد او را بى نياز كند از مرض.
و نيز مروى است كه مومن به منزله ى كفه ى ميزان است هر قدر ايمان او زيادتر شود بلاى او زيادتر شود.
و نيز مروى است كه اگر مومن بداند كه او را چه اجر است در مصايب هر آينه آرزو كند كه بدن او را به مقراض قطعه قطعه نمايند.
.......................
چهارشنبه, آبان 10 1396
0 نظر
دعاى آن حضرت عليه السلام است كه پس
دوشنبه, آبان 29 1396
0 نظر
o خدايا، مرا بر ختم كتاب خود يارى دادى، كتابى كه به عنوان نور
چهارشنبه, آذر 08 1396
0 نظر
و از دعاى امام عليه السلام بود، در خداحافظى و بدرود ماه رمضان
-
پنج شنبه, آذر 23 1396
0 نظر
هنگامى كه امرى از امور عالم سبب حزن و اندوه خاطر مباركش مى گشت
