نیاز و نیازمند
• بخشی از دعای 12
ای حاجتمندان! بدانید كه برای حوائجتان جز در خانه
بخشى از دعاى شماره 20 از صحيفه سجاديه :
وظائف يك مسلمان :
عدل گستر باشيد.
خشم خود را فرو خوريد.
فتنه
- تــازه ها
- متن دعا
- فراز صحیفه
آمار بازدید
بازدید امروز
بازدید دیروز
کل بازدیدها
3640
5881
63639766
اوقات شرعی
درخواست آمرزش از گناهان، بخش هفدهم
اى خداى من رحمت فرست بر محمد و آل او و حفظ نما تو مرا از گناهان و كاردار تو مرا به بندگى نمودن و روزى نما مرا به نيكوئى بازگشت نمودن.
استعمال: در لغت طلب عمل و كار نمودن است ظاهر آن است كه مراد در مقام معنى مجازى او باشد يعنى توفيق بده تو مرا.
توبه: ندامت و پشيمانى، فرق ما بين او و انابه آن است كه انابه ترك نمودن معصيت است و توبه ندم است.
تاييد: تقويت و اعانت نمودن است.
عصمت: در لغت به معنى حفظ نمودن است و در اصطلاح ملكه و قوه ى است از جانب خدا كه مى رسد كه بر عبد انعام نمايد كه به واسطه ى آن ترك معاصى نمايد با اينكه او را قدرت و توانائى بر معصيت نمودن است.
استصلاح: طلب صلاح نمودن باب استفعال در مقام به معنى طلب نيست يا به معنى صلاح و يا اصلاح است.
عافيت: رفع بدى و مكروه.
يعنى: پاك نما تو مرا به توبه و اعانت نما تو مرا به حفظ نمودن از معاصى و اصلاح كن تو مرا به عافيت، كلمه با در فقرات مذكوره ظاهر آن است كه از براى سببيت باشد.
طليق: كسى را گويند كه از قيد اكراه رها شده باشد.
عتيق: كسى را گويند كه از قيد بندگى بيرون آمده باشد و آزاد شده باشد.
اذاقه: چشانيدن ماخوذ از ذوق است.
يعنى: به چشان تو مرا شيرينى آمرزش را و بگردان تو مرا آزاد كرده ى عفو خود و رها شده ى رحمت خود.
كتب لزوم و اثبات سخط: به معنى غضب.
بشارت: مژده دادن و خبر خوشحالى، بشرى به ضم باء اسم مصدر است
دون: در مقام به معنى قبل است و ممكن است كه به معنى سوى و غير باشد مشاراليه ذلك امان است يعنى لازم نما از براى من امانى از غضب خود را و بشارت ده مرا به آن امان در دنيا پيش از آخرت.
بدانكه علت اينكه بشارت الان به او داده شود نه در زمان آينده آن است كه اگر بشارت الان به او نرسد و در قيامت برسد عالم برزخ بر او تلخ و صعب گذرد به خلاف اينكه در اين حين برسد. پس ويل و ثبور به حال كسى باد كه او را نه بشرى الان و نه بشرى آخرت است و خطاب بر ايشان رسد لابشرى
لكم اليوم انسان بيچاره را امراضى است كه علاج او نشود مگر به عافيت خداى
علامت: نشانه و چيزى است كه اماره و دلالت چيزى كند، عرفان: شناختن، تبيين: ماخوذ از بان به معنى واضح و آشكار بودن، ضمير اعرفها راجع است به بشرى ضمير فيه راجع است به عاجل و ضمير اتبينها نيز راجع است به بشرى.
يعنى: بشارتى كه بشناسم او را و بشناسان مرا در آن علامتى كه منكشف نموده باشم او را گفته اند بشارتى كه انسان را حاصل شود در دنيا روياى صالحه ى او است.
...........................
چهارشنبه, آبان 10 1396
0 نظر
چون به دعا آغاز مى كرد نخست خداى را
شنبه, آبان 27 1396
0 نظر
o خدايا، تو را سپاس و ستايش مى گزارم و تو شايسته سپاس
یکشنبه, آذر 05 1396
0 نظر
و از دعاى امام عليه السلام بود، در روز عرفه
- سپاس خداى را كه
شنبه, آذر 25 1396
0 نظر
هرگاه بر آن حضرت امر مهمى يا حادثه ناگوارى وارد مى شد و هنگام
