اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
ايجاد: ظفر يافتن به مطلوب اوجده الله مطلوبه اى اظفره به.
يعنى: مظفر نما تو مرا به شيرينى عافيت و روزى نما تو مرا به سردى سلامت
بدانكه از باب محو شدن گناهان و كفاره ى آنها است و او مخالف طبع نيز هست و لذا سئوال از خدا طلب عافيت مى نمايد علاوه در حال صحت انسان مى تواند انسان طاعات و افعال خيريه جاى آورد كه آن امور در حالت مرض امكان ندارد.
و بگردان تو از بيرون آمدن من از مرض به سوى عفو تو و انتقال من از
هلاكت من به سوى در گذشتن تو، ظاهر آن است كه بايست بفرمايد من علتى نه عن علتى كما يقال خرج من مكان كذا و من بلد كذا و هكذا و جواب داده شد كه اگر مجرور مبدء شى ء ممتد باشد به كلمه ى من ادا شود و اگر مجرد انفصال شى ء از او باشد كلمه ى عن قايم مقام او شود.
كرب: اندوه، روح به فتح راء راحت فرج كشف اندوه و غم.
يعنى: نجات من از اندوهم به سوى راحت خود و سالم بودن من از اين شدت و تعب به سوى فرح و گشايش تو.
متفضل ابتداءكننده به احسانى است كه بر او لازم نيست.
امتنان: باب افتعال از منت به معنى نعمت بزرگ.
وهاب: صيغه ى مبالغه به معنى بسيار عطاكننده.
يعنى: به درستى كه تو متفضلى به منت گذاشتن بسيار بخشنده ى بزرگى صاحب جلال و اكرامى.
..............................
