بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
اللغه: وجد غنى و توانگرى.
خطير: صاحب قدر و مرتبت.
شرح: يعنى و دانستم من اينكه به درستى كه بسيار چيزهائى كه سئوال مى نمايم تو را كم است نسبت به غناى تو و اينكه صاحب قدر و مرتبه ى چيزى كه سئوال مى نمايم من تو را و طلب بخشش مى كنم از تو حقير در جنب قدرت و قوت تو است و به درستى كه كرم تو تنگ و كم نمى شود از سئوال هيچ كس و به درستى كه دست تو به عطا بالاتر است از هر دستى است.
اللغه: حمل: سوار كردن
شرح: اى خداى من پس صلوات بفرست بر محمد و آل او و سوار نما مرا به سبب كرمت بر تفضل، و سوار منما مرا به عدل خود بر استحقاق زيرا كه اگر مركوب و محمول تفضل شود به مراد رسم و اگر استحقاق شود مايوس شوم از مراد خود.
تنبيه: اگر به استحقاق بنا شود كه فايز شود انسان به درجات عاليه احدى را استحقاق آن نيست حتى انبياء را زيرا كه نعمت ايجاد كه از قبل خدا شد نتوان گفت عبد بر او استحقاق دارد.
فاء در فما فصيحه است.
شرح: يعنى پس نيستم من اول راغب به سوى تو كه پس عطا نموده باشى او را و حال آنكه استحقاق داشت منع را، و نيستم من اول سئوال
كننده ى كه سئوال نموده باشد تو را پس تو تفضل كرده باشى بر او و حال آنكه مستوجب و سزاوار بوده باشد نوميدى و محرومى را، شبهه ى نيست كه جناب اقدس او جواد لايزال و فياض على الاطلاق و الاتصال است پس عطا و كرم و فيض او مى رسد بر هر كس كه مى خواهد سئوال نمايد و يا ننمايد مستحق باشد و يا نباشد اعتقاد بر وحدانيت حضرت او داشته باشد و يا منكر باشد توحيد حضرت احديت او را العياذ به الله چنانكه به العيان مشاهده در انفس خود و در آفاق مى كنم عطا و كرم او را، پس كلمه ى فادر قول امام عليه السلام مى تواند سببيه باشد.
.......................
