• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنه‌ها و خصومت را خاموش
حاشاك: كلمه ى استثناء است به معنى الا انت يا كلمه ى تنزيه است نظير سبحان الله.
شرح: يعنى اى خداى من شكايت نمى نمايم به سوى كسى سواى تو و استعانت نجويم من به حاكمى غير از تو مگر به تو.
يعنى پس صلوات بفرست بر محمد و آل او و وصل نما تو دعاى مرا به اجابت و قرين فرما تو شكايت مرا به تبديل يعنى راضى و شكايت ننمايم تا حال ظالم تغيير كند.
اللغه: قنوط مايوس شدن.
افتتان: ابتلاء و امتحان نمودن.
انصاف: داد مظلوم از ظالم گرفتن.
خاصر اگر به خاء بوده باشد به معنى بردن حق است بدون سبب، و جهت و اگر بحاء مهمله باشد به معنى ضيق و تنگ گرفتن است.
شرح: اى خداى من امتحان مكن تو مرا به مايوس شدن من از داد رسيدن تو و امتحان نفرما تو او را به ايمن بودن او از انكار تو تا اينكه اصرار كند بر ظلم من و ضيق كند مرا به حق من به شناساندن تو او را از كمى چيزى كه ترسانيدى ظالمان را و بشناسان تو مرا چيزى را كه وعده فرمودى تو در اجابت مضطران.
ايقاظ: غرض از امتحان ننمودن او به قنوط و امتحان ننمودن از ظالم به ايمنيت اين است كه ظلم از او رفع شود و در راحت بماند و مايوس بودن با حصول غرض منافات دارد و شايد مراد آن باشد كه قنوط كه از جناب تو است اسوء است از ظلم بر من مرا ابتلاء بر آن نفرما و او را مبتلاء نكن غرض ترحم است در حق او لكن فقره ى اخيره قوله و عرفه شاهد اولست.
اى خداى من رحمت بفرست بر محمد و آل او و توفيق بده مرا تو از براى قبول نمودن چيزى كه حكم نمودى تو از براى من و از من و ضرر من و راضى فرما تو مرا به چيزى كه گرفتى تو از براى من و از من و هدايت نما تو مرا به راهى كه راست است و وادار مرا به چيزى كه سالم است.
تنبيه: غرض از قول امام عليه السلام و وفقنى تا آخر آن است كه در هر حال از حالات شاكر و صابر باشد و همه ى حالات خود راضى باشد و خود را عدم و هيچ داند.
.......................
