صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۳ - فراز ۷
وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ نِعْمَتِكَ، وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ، وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ.
و سپاسگزارى از نعمت و بخشش خود را در آن در دل ما انداز، و پوششهاى عافیت (آنچه که مانع و جلوگیر از زیان و بدى است) را به ما بپوشان، و به وسیله ى کامل کردن طاعت و فرمانبریت در آن، نعمت (خود) را بر ما کامل ساز (بیش از پیش گردان) زیرا تو بسیار نعمت دهنده و ستوده شده اى و خدا درود فرستد بر محمد و آل او که (از هر گناهى) پاکیزه و (از اوصاف ناپسندیده) پاک هستند.
