استصلاح: طلب صلاح نمودن.
فاسد: مقابل صحيح است نظير مريض، شبهه ى نيست كه گناه بندگان را ضعيف و مريض نمايد و اطلاق مرض بر معصيت نيز شده است چنانچه در بعضى از روايات وارد است كه دواى معصيت توبه نمودن است، طلب صلاح خداوند تعالى از ايشان به توبه واضح است زيرا كه بابى از براى ايشان فتح نمود كه اگر در آن باب داخل شوند خواهند خوبى و بهبودى يافت.
يعنى: اى كسى كه طلب صلاح و صحت نموده است بدى و ناخوشى ايشان را به بازگشت و توبه نمودن.
اى كسى كه راضى شد از كارها و اعمال آن بندگان به اندك، و اى كسى كه جزا داده است اندك و كم ايشان را به زياد و بسيار هر دو فقره واضحست.
اما فقره ى اولى شبهه ى نيست كه عبادات بدنيه بالنسبه به انسان اندك است و انسان تواند زياد از يك ماه روزه بگيرد و زياده بر پنج وقت نماز بخواند و زياده بر يك نوبت حج به جاى آورد و مع ذلك ايشان را به كلفت و مشقت داخل ننمود و راضى شد از ايشان به فعل اندك و كم.
و اما فقره ى دويم، شبهه ى نيست كه بنده بعد از اينكه تمام حركات و سكنات او از خالق است و خود هيچ ندارد چگونه شود كه او را استحقاق ثواب انعام و اكرام در فعل خود كه در مقام اطاعت آيد باشد و معذلك در اندك فعل او حسنات وافره و ثوابات متكاثره دهند جل جلاله و عظم نواله.
...........................
