و از دعاى امام عليه السلام بود، در خوشنودى، هنگامى كه به اهل دنيا نگاه مى كرد
- سپاس خداى را كه راضى به حكم اويم. گواهى مى دهم كه خدا روزى هاى بندگانش را عادلانه تقسيم نمود و با همه آفريدگانش با فضل رفتار كرد.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه به آنان (دنياداران) عطا كردى، آزمايش نكن و آنان را به آنچه از من منع داشتى، دچار آزمون نساز كه بر آفريدگانت حسد برم و حكم تو را سبك شمارم.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا به قضاى خود، خوشنود گردان و سينه ام را به احكام خود، فراخ ساز و به من اعتمادى بخش تا به اينكه قضاى تو جز به نيكى جارى نگشته، اعتراف كنم. و شكرگزارى مرا، به آنچه از من گرفتى بيش از شكرم به آنچه به من مرحمت كردى، قرار ده.
- و مرا از اينكه به فقيرى گمانِ پستى برم و به ثروتمندى گمانِ فضل برم، حفظ فرما. زيرا شرافتمند كسى است كه اطاعت تو شريفش گردانْد و عزيز كسى است كه بندگى تو عزّتش بخشد.
- پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را ثروتى كه نابود نشود، ببخش. و ما را با عزّتى كه از دست نرود، تأييد فرما. و ما را در سلطنت ابدى، رها كن. به درستى كه تو تنها يكتاى بى نيازى كه فرزند نياوردى و زاييده نشدى و هيچ كس مانند تو نبوده است.
..........................
