صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۲ - فراز ۶

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْضِ عَنِّي كُلَّ مَا أَلْزَمْتَنِيهِ وَ فَرَضْتَهُ عَلَيَّ لَكَ فِي وَجْهٍ مِنْ وُجُوهِ طَاعَتِكَ أَوْ لِخَلْقٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ إِنْ ضَعُفَ عَنْ ذَلِكَ بَدَنِي، وَ وَهَنَتْ عَنْهُ قُوَّتِي، وَ لَمْ تَنَلْهُ مَقْدُرَتِي، وَ لَمْ يَسَعْهُ مَالِي وَ لَا ذَاتُ يَدِي، ذَكَرْتُهُ أَوْ نَسِيتُهُ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به انجام آنچه که در جهتى از جهات براى خود یا براى آفریده ‏اى از آفریدگانت بر من لازم و واجب گردانیده ‏اى توفیق ده اگر چه بدنم از بجا آوردنش ناتوان و نیرویم از آن سستى ورزد، و توانائیم به آن نرسد، و دارائى و سرمایه‏ ام گنجایش آن را نداشته باشد، خواه آن را به یاد داشته یا فراموش کرده باشم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۵ - فراز ۹

اللَّهُمَّ أَعْطِنِي كُلَّ سُؤْلِي، وَ اقْضِ لِي حَوَائِجِي، وَ لَا تَمْنَعْنِي الْإِجَابَةَ وَ قَدْ ضَمِنْتَهَا لِي، وَ لَا تَحْجُبْ دُعَائِي عَنْكَ وَ قَدْ أَمَرْتَنِي بِهِ، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِكُلِّ مَا يُصْلِحُنِي فِي دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي مَا ذَكَرْتُ مِنْهُ وَ مَا نَسِيتُ، أَوْ أَظْهَرْتُ أَوْ أَخْفَيْتُ أَوْ أَعْلَنْتُ أَوْ أَسْرَرْتُ.

بار خدایا همه‏ ى درخواست هایم را عطا کن، و حاجت هایم را برآور، و مرا از برآوردن (درخواستهایم) بازمدار که خود آن را برایم ضامن شده ‏اى (بر خویشتن لازم گردانیده ‏اى) و دعایم را از (درگاه) خود منع مفرما که تو خود مرا به آن امر فرمودى (این دو جمله از دعا اشاره است به قول خداى تعالى «س 40 ى 60(: و قال ربکم ادعونى استجب لکم ان الذین یستکبرون عن عبادتى سیدخلون جهنم داخرین یعنى و پروردگار شما فرمود بخوانید مرا تا خواسته ‏ى شما را برآورم، آنانکه از عبادت و پرستش من «مرا خواندن» سرکشى کنند به زودى با ذلت و خوارى در دوزخ درآیند. حضرت صادق- علیه ‏السلام- فرموده: عبادت در قول خداى تعالى: ان الذین یستکبرون عن عبادتى سیدخلون جهنم داخرین دعاء است، و افضل و برترین عبادت دعاء است) و آنچه در دنیا و آخرت من باعث اصلاح حالم شود به من انعام فرما، از آن یادآورده یا فراموش کرده باشم (به زبان) اظهار نموده یا (در دل) پنهان داشته ‏ام (براى مردم) آشکار کرده یا (براى دیگرى) در پنهان گفته باشم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۱۸

اللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ، وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ، وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لَا تَنَامُ، وَ عِلْمِكَ الَّذِي لَا يَنْسَى، فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا، وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا، وَ خَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا، وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا.

بار خدایا مرا گرفتاری هائى است که آنها را یاد دارم، و گرفتاری هائى که فراموش کرده ‏ام، و همه ‏ى آنها جلو چشم تو است که به خواب نمى‏ رود، و در علم تو است که فراموش نمى ‏نماید (تو به همه‏ ى آنها آگاهى و چیزى از آنها نزد تو پوشیده نیست) پس در برابر آن گرفتاری ها به صاحبانش (کسانى که درباره ‏ى آنها بدى کرده و نمى‏توانم رضایتشان را به دست آورم، یا بدى درباره ‏ى آنها را فراموش کرده‏ ام) عوض ده، و گرانى آنها را از من بیافکن، و سنگینیش را از من سبک گردان، و مرا نگاهدار از اینکه نزدیک مانند آنها روم (مانند آنها را بجا آورم).