دعاى آن حضرت عليه السلام است كه پس از سپاس خداوندى خدا صلى الله و عليه و آله و سلم درود مى فرستاد
• سپاس خداى را كه بر ما منت نهاد، تو پيامبر خود- كه درود خدا بر او و خاندانش باد- را به سوى ما فرستاد. نعمتى كه امت هاى گذشته و نسل هاى پيشين بى بهره از آن بودند، به قدرت خود كه در هر كار هر چند سترگ، ناتوان نبود و هيچ چيز را هر چند خرد فرو نگذارد.
• آنگاه ما را خاتم همه ى آفريدگان نهاد، و گواهانى بر منكران گرداند، و شمار ما را به كرمش بر آنان كه اندك بودند فزونى داد.
• بار خدايا، بر محمد- كه امانتدار وحى ات، برگزيده ى آفريدگانت و دوست ويژه ى بندگان توست- درود فرست؛ آن پيشواى رحمت، پيشاهنگ خدمت، و كليد بركت.
• آن سان كه وى جان خود را در فرمانت نهاد.
• و جسم خويش را در راهت هدف هرگونه بلا گرداند.
• و براى خشنوديت با خويشان خود جنگيد.
• و براى خشنوديت با خويشان خود جنگيد.
• و براى زنده داشتن دينت پيوند خويشى از آنان بريد.
• نزديكان انكار پيشه را از خود دور كرد.
• و دوران دعوت پذير را به خود نزديك گردانيد.
• و در راهت با بيگانگان دوستى ورزيد.
• و با نزديكان دشمنى ورزيد.
• براى رساندن پيامت رنجها كشيد.
• و براى دعوت به آيينت سختى ها را به جان خريد.
• و سرگرم اندرز دعوت پذيران گرديد.
• به ديار غربت هجرت گزيد، و از سراى انس و زادگاهش به شهرهاى دور رخت بركشيد، تا دينت را عزت بخشد، و بر كافران نصرت يابد.
• تا آنچه در حق دشمنانت خواسته بود به حقيقت پيوست.
• و هر چه درباره ى دوستانت انديشيده بود به بار نشست.
• پس با استعانت و ياريت، و چيرگى بر ناتونى اش، به پيكار دشمنانت شتافت.
• و با آنان در ميان خانه هايشان به مصاف پرداخت.
• و در دل جايگاهشان بر سرشان تاخت.
• تا فرمانت از هر كران برآمد، و سخنت فراز آمد، هر چند بت پرستان را خوش نيامد.
• بار خدايا، محمد را به پاداش رنجى كه در راهت كشيد، در والاترين درجات بهشتت جايگاهش ده.
• بدان سان كه هيچ كس در مقام و رتبه با وى برابرى نكند، و هيچ فرشته ى مقرب و هيچ پيامبر مرسلى با وى كوس همبرى نزند.
• (بار خدايا،) فراتر از آنچه وعده اش داده اى- كه شفاعتش را درباره ى خاندان پاك و مؤمنان امتش بپذيرى- عطايش ده.
• اى كه وعده خلافى نمى كنى، و به گفتار وفادارى، اى آنكه بدى ها را به چند برابر نيكى ها دگرگون سازى، بى گمان تو بى كرانه بخششمندى.
----------------------
