صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۴۴

أَنْتَ وَلِيُّ مَا آثَرْتَنَا بِهِ مِنْ مَعْرِفَتِهِ، وَ هَدَيْتَنَا لَهُ مِنْ سُنَّتِهِ، وَ قَدْ تَوَلَّيْنَا بِتَوْفِيقِكَ صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ عَلَى تَقْصِيرٍ، وَ أَدَّيْنَا فِيهِ قَلِيلًا مِنْ كَثِيرٍ.

توئى صاحب اختیار و کارگزار که ما را به معرفت و شناسائى آن برگزیدى، و به طریقه ‏ى آن (آنچه در آن واجب، حرام، مستحب و مکروه است) راه نمودى، و ما با تقصیر و کوتاهى (نه از روى کمال و آنچه شایسته‏ ى مقام ربوبیت تو است) به توفیق و جورى اسباب کار از جانب تو روزه و به پا خاستن (براى عبادت در) آن را کارگزار شدیم، و (چون عبادتى را که شایسته‏ ى تو است از طاقت و توانائى ما بیرون است) اندکى از بسیار را در آن بجا آوردیم.