صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۹ - فراز ۲

اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا عَبْدٍ نَالَ مِنِّي مَا حَظَرْتَ عَلَيْهِ، وَ انْتَهَكَ مِنِّي مَا حَجَزْتَ عَلَيْهِ، فَمَضَى بِظُلَامَتِي مَيِّتاً، أَوْ حَصَلَتْ لِي قِبَلَهُ حَيّاً فَاغْفِرْ لَهُ مَا أَلَمَّ بِهِ مِنِّي، وَ اعْفُ لَهُ عَمَّا أَدْبَرَ بِهِ عَنِّي، وَ لَا تَقِفْهُ عَلَى مَا ارْتَكَبَ فِيَّ، وَ لَا تَكْشِفْهُ عَمَّا اكْتَسَبَ بِي، وَ اجْعَلْ مَا سَمَحْتُ بِهِ مِنَ الْعَفْوِ عَنْهُمْ، وَ تَبَرَّعْتُ بِهِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَيْهِمْ أَزْكَى صَدَقَاتِ الْمُتَصَدِّقِينَ، وَ أَعْلَى صِلَاتِ الْمُتَقَرِّبِينَ.

بار خدایا هر بنده ‏اى که درباره‏ ى من آنچه را بر او حرام کرده ‏اى بجا آورده، و پرده‏ ى آنچه را بر او منع نموده ‏اى دریده، و حق مرا برده و مرده، یا زنده است و حق من نزد او بجا مانده باشد پس او را در ستمى که به من کرده بیامرز، و در حقى که از من برده درگذر، و از آنچه درباره‏ى من بجا آورده آگاه مساز (یا سرزنش مکن) و بر اثر آنچه (آزارى که) به من خواسته روا داشته رسوایش مکن، و عفو و گذشت از ایشان را که بکار بردم و صدقه و بخششى را که بر ایشان بخشیدم پاکیزه ‏ترین بخشش هاى بخشندگان و بالاترین عطاهاى تقرب‏ جویان ( به درگاه خود) قرار ده.