صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳ - فراز ۷
وَ الَّذِينَ لَا تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُؤُوبٍ، وَ لَا إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لَا فُتُورٌ، وَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ الشَّهَوَاتُ، وَ لَا يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلَاتِ.
و فرشتگانى که از هیچ کوشش خستگى و از هیچ رنج ماندگى و سستى به آنها رونمى آورد، و شهوات و خواهشها آنان را از تسبیح تو بازنمى دارد، و فراموشى که پیدایش آن از غفلتها و بى خبریها است آنها را از تعظیم و بزرگ دانستن تو جدا نمى سازد.
