• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنه‌ها و خصومت را خاموش
در اين دعا كه دعاى حسن عاقبت و ختم به خير ناميده شده امام عليه السلام خواسته هاى خود را چنين آغاز مى كند: (اى كسى كه يادش مايه ى شرف ذاكران، شكر و سپاسش موجب فوز و رستگارى شاكران، و طاعتش باعث نجات اطاعت كنندگان است بر محمد و آلش درود فرست) (يا من ذكره شرف للذاكرين، و يا من شكره فوز للشاكرين، و يا من طاعته نجاه للمطيعين صل على محمد و آله).
― پس از درخواست درود بر محمد و آل چنين ادامه مى دهد: (دلهاى ما را از هر يادى به ياد خود، زبانهاى ما را از هر شكرى، به شكر خود، و اعضاء و جوارح ما را از هر طاعتى به طاعت خود مشغول دار) (و اشغل قلوبنا بذكرك عن كل ذكر، و السنتنا بشكرك عن كل شكر، و جوارحنا بطاعتك عن كل طاعه).
― و از اين نظر كه اوقات فراغت براى انسان به خصوص در دوره ى جوانى در بسيارى از موارد مشكل آفرين است و موجب ارتكاب گناه مى شود امام عليه السلام چنين مى گويد: (خداوندا) اگر براى ما فراغتى از كار مقدر فرموده اى آن را فراغتى سالم قرار ده) (فان قدرت لنا فراغا من شغل، فاجعله فراغ سلامه).
― (فراغتى كه در آن تبعاتى دامنگير ما نشود و خستگى و سستى ما را فرانگيرد) (لا تدركنا فيه تبعه، و لا تلحقنا فيه سامه).
― و باز از اين نظر كه ساعات فراغت و تفريح معمولا به سرگرميهاى ناسالم و خلاف منجر مى گردد امام عليه السلام نتيجه ى آن ساعات را چنين مى خواهد (تا فرشتگان نويسنده ى سيئات با كارنامه اى خالى از ذكر بديهاى ما بازگردند (حتى ينصرف عنا كتاب السيئات بصحيفه خاليه من ذكر سيئاتنا).
― و چون ساعات فراغت مى تواند صرف صله ى رحم رسيدگى به درماندگان و نيازمندان و خلاصه كارهاى نيك شود عرضه مى دارد: (و تا فرشتگان نويسنده ى حسنات و نيكيها به خاطر حسناتى كه از ما ثبت كرده اند مسرور و خوشحال مراجعت كنند) (و يتولى كتاب الحسنات عنا مسرورين بما كتبوا من حسناتنا).
― پس از اين خواسته ها متوجه پايان زندگى شده عرض مى كند: (آنگاه كه دوران حيات ما منقضى، مدت عمر ما پايان گرفت و پيام دعوت تو- كه آمدن و اجابتش حتمى است- رسيد بر محمد و آلش درود فرست. و پايان آنچه كاتبان اعمال ما بر ما احصاء و ثبت مى كنند را توبه ى مقبول قرار ده) (و اذا انقضت ايام حياتنا، و تصرمت مدد اعمارنا، و استحضرتنا دعوتك التى لا بد منها و من اجابتها. فصل على محمد و آله، و اجعل ختام ما تحصى علينا كتبه اعمالنا. توبه مقبوله).
― (توبه اى كه پس از آن ديگر براى هيچ گناهى كه از ما سر زده و به خاطر هيچ معصيتى كه مرتكب شده ايم (در هيچ موقفى از مواقف قيامت) ما را متوقف و توبيخ نكنى (لا توقفنا بعدها على ذنب اجترحناه و لا معصيه اقترفناها).
― و در پايان مى افزايد: (در آن روز كه اخبار بندگانت را افشا مى كنى، ستر و پوششى را كه بر گناهان ما افكنده اى در برابر شاهدان و حاضران بركنار مفرما) (و لا تكشف عنا سترا سترته على رووس الاشهاد، يوم تبلو اخبار عبادك).
― و با ذكر دو صفت از صفات خداوند كه با خواسته هاى بالا هماهنگ است دعا را به آخر مى رساند عرض مى كند: (چرا كه تو نسبت به كسى كه تو را بخواند رحيم و نسبت به آنكه تو را ندا دهد اجابت كننده اى) (انك رحيم بمن دعاك، و مستجيب لمن ناداك).
...........................
