بخشى از دعاى شماره 20 از صحيفه سجاديه :
وظائف يك مسلمان :
عدل گستر باشيد.
خشم خود را فرو خوريد.
فتنه
- تــازه ها
- متن دعا
- فراز صحیفه
آمار بازدید
دعاى درخواست مكارم اخلاق و كردارهاى پسنديده
دعاى مكارم اخلاق ، اوج انسانيت و بيانگر نيل انسان به مقام توحيد است ، چه اخلاقى كه از توجه توحيدى ناب سرچشمه گرفته باشد ، با اخلاقى كه از پيش فرض ها و زير ساخت هاى غير توحيدى به دست آمده باشد ، كاملا متفاوت است . تك تك فرازهاى اين دعا ، پرده از اين گونه اخلاق در زمينه هاى گوناگون انديشه ، گفتار و كردار برمى دارد .
اللهم صل على محمد و آله ، و بلغ بايمانى أكمل الايمان ، و اجعل يقينى أفضل اليقين ، و انته بنيتى الى أحسن النيات ، و بعملى الى أحسن الأعمال .
خدايا ! بر حضرت محمد و خاندان او درود فرست و ايمان مرا به عالى ترين مرتبه ى ايمان و يقين مرا به بالترين درجه ى يقين و نيت مرا به بهترين نيت ها و عملم را به خالص ترين اعمال مبدل و نايل فرما .
صلوات پيش از شروع هر فراز
امام سجاد عليه السلام پيش از شروع در هر فراز ، بر جد مكرم خود و خاندان معصوم او درود فرستاده است كه شامل حال خود آن بزرگوار نيز مى شود و اين شيوه ى همه ى امامان معصوم عليهم السلام است كه ان شاء الله در برخى از فرازهاى آينده به نكات جالب آن اشاره خواهيم كرد .
اين فراز مشتمل بر چهار درخواست است :
ب) درخواست كامل ترين مرحله ى ايمان
درخواست نخست امام عليه السلام ، همانا كامل ترين مرحله ى ايمان است . ايمان به معناى باور راستين قلبى به خدا و ملائكه وحى و پيامبر اكرم و امامان معصوم عليهم السلام است ، اگر چه برخى از متكلمان معناى ايمان را اعتقاد قلبى و عمل به اركان اسلام دانسته اند ، ولى در حقيقت عمل به وظايف ، لازمه ى حتمى ايمان است ، نه جزء ماهيت آن ، لذا در آيات بسيار عمل صالح بعد از ايمان ذكر شده است ؛ مانند :
(والعصر ، ان الانسان لفى خسر ، الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات)؛
سوگند به زمانى كه انسان در زيان است ، مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته انجام دهند .
اين آيات نظاير بسيار دارد كه همگى گوياى اين نكته اند كه اگر عمل صالح جزء ايمان بود ، لازم به ذكر نبود و مسلم است كه فقدان يا نقص عمل ، دليل عدم ايمان و يا ضعف آن است.
..........................
دعاى آن حضرت عليه السلام در اخلاق ستوده
از دعاهاى آن حضرت است در روز عرفه
o سپاس و ستايش خداى راست
و از دعاى امام عليه السلام بود، موقعى كه گرفتار آزمايش مى شد يا
بعد از نماز شب در مقام اعتراف به گناه خود (يعنى فقر و حاجت خود)