• بخشی از دعای 49
نظر ولى خدا به ويژه امام معصوم عليه السلام معطوف به خدا است و خدا يگانه مطلوب او است . از اين رو ، هر گاه چيز ناگوارى از او دفع مى شود و يا به خواسته ى خود مى رسد ، هرگز خدا را فراموش نمى كند . مصداق بزرگ اين نكته در جاى جاى اين دعاى كوتاه نفته است كه تمام وجود امام سجاد عليه السلام به حضرت حق و آخرت معطوف است .
اللهم لك الحمد على حسن قضائك ، و بما صرفت عنى من بلائك ، فلا تجعل حظى من رحمتك ما عجلت لى من عافيتك، فأكون قد شقيت بما أحببت و سعد غيرى بما كرهت .
خدايا ! تو را بر نظام نكويى كه در خلقت مقرر داشتى ، سپاس مى گويم و حمد بى پايان تو را كه بلا و گرفتارى را از من دور فرمودى ؛ پس بهره ى مرا از رحمت خود در عافيت اين جهان محدود مكن ، تا مبادا با رسيدن به آرزوهاى دنيايى ام به شوربختى گرفتار شوم و اولياى تو با صبر در برابر ناملايماتى كه من از آنها دورى مى گزيدم ، به سعادت نايل شوند .
زندگى دنيوى ، پيش درآمد حيات حقيقى
زندگى انسان در اين جهان پيش درآمدى است كه آدمى را براى حيات حقيقى حتمى و لازم آماده مى سازد ؛ چنان كه قرآن كريم مى فرمايد :
(ان الدار الآخرة لهى الحيوان)؛
به درستى كه جهان آخرت كانون زندگى است .
زيرا خانه ى آخرت داراى حيات محض است ، ولى اين جهان بر پايه ى حركت و لحظات پى در پى است كه هر لحظه غير از لحظه ى ديگر است . «ملاصدرا» پس از آن كه حركت را در نهاد طبيعت حاكم مى داند و مجموعه ى جهان ماده را در امتداد ناآرام واحد معرفى مى كند ، مى گويد : «مرگ و حيات اين عالم به هم پيوسته است.» ؛ يعنى نشئه ى دنيا لحظه به لحظه موجود و معدوم مى شود و حيات ما بدين صورت ادامه مى يابد كه حيات لحظه ى قبل از بين مى رود و در پى آن و با سرعت غيرقابل تصور ، حيات جديدى پديد مى آيد . صنع حضرت ربوبى بشر را به سوى چنين عالمى روان نمود تا در سايه ى حركت حاكم بر اين جهان ، انسان نيز در گردونه ى اين ناآرامى قرار گيرد و پيوسته از لحظه اى به لحظه ى ديگر پرتاب شود ، تا استعدادهاى او در اين شتاب حيرت انگيز به فعليت درآيد . ما به ناچار بايد در چنين عالمى زندگى كنيم و طبعا به لوازم حيات معقول دنيوى نيز ملتزم باشيم و اين نكته را فراموش نكنيم كه اين جا ابدى نيست و بدانيم كه به سوى ابديت رهسپاريم و از اين رو ، بايد هر يك از دنيا و آخرت را به اندازه اى كه ارزش دارد ، مورد اهتمام قرار داده و سرمايه ى وجودى خود را مقتصدانه هزينه كنيم ، مبادا تمام وجود خود را به افسون سرايى زوال پذير بفروشيم كه در اين معامله سخت زيان كار خواهيم شد . قرآن كريم اين مضمون را چنين بيان مى فرمايد :
(و يوم يعرض الذين كفروا على النار أذهبتم طيباتكم فى حياتكم الدنيا و استمتعتم بها فاليوم تجزون و عذاب الهون بما كنتم تستكبرون فى الأرض بغير الحق و بما كنتم تفسقون)؛
در قيامت كه كافران را در آتش وارد مى كنند ، به ايشان گفته مى شود : در زندگى دنيا به نعمت هاى دنيوى رسيديد و تمام همت خود را صرف آن نموديد و سرمايه ى خود را خرج تمتعات دنيا كرديد ، پس امروز به عذاب خواركننده اى گرفتار مى شويد ؛ چرا كه در دنيا ظالمانه استكبار ورزيديد و به فسق و پليدى پرداختيد.
.............................