امام سجاد عليه السلام در اين دعا، ابتدا با بيان وحى آساى خود به موانع دعا و درخواست از خداوند و موجبات آن پرداخته است ، سپس با فروتنانه ترين تعبيرها به اعتراف بنده در پيشگاه حضرت حق اشاره نموده و بهترين نمود اقرار و توبه و بازگشت بنده ى گناه كار به سوى مولاى خود را به تصوير كشيده است ؛ تعبيرهايى كه هر يك رحمت بى انتهاى حضرت حق را برانگيخته و نظر لطف او را به سوى بنده معطوف مى دارد .
اللهم انه يحجبنى عن مسألتك خلال ثلاث ، و تحدونى عليها خلة واحدة: يحجبنى أمر أمرت به فأبطأت عنه، و نهى نهيتنى عنه فأسرعت اليه ، و نعمة أنعمت بها على فقصرت فى شكرها ؛
خدايا ! سه چيز است كه مانع توفيق دعا به درگاهت مى شود ، يك چيز مرا به طرف درخواست از تو مى كشاند . آن چه مرا از درخواست از تو باز مى دارد ، عبارت است از : كندى در اجار فرمان تو ؛ شتاب به سوى آن چه از آن نهى كرده اى و كوتاهى در شكر نعمت هايى كه به من ارزانى داشته اى.
..........................
