لتردهم الى الرغبه اليك و الرهبه منك، و تزهدهم فى سعه العاجل، و تحبب اليهم العمل للآجل، و الاستعداد لما بعد الموت، و تهون عليهم كل كرب يحل بهم يوم خروج الانفس من أبدانها، و تعافيهم مما تفع به الفتنه من محذوراتها و كبه النار، و طول الخلود فيها و تصيرهم الى أمن من مقيل المتقين. خدايا درودى بر آنان فرست كه آنان را به خوف و رجاى از تو موفق گرداند و به دنياى زودگذر بى رغبت و نسبت به گسترش آن با پارسايى بى اعتنا باشند، و نسبت به عمل و رغبت به آخرت شوق زياد پيدا كنند. و نسبت به زندگى بعد از مرگ آماده باشند. و تمام گرفتارى هاى لحظه ى خروج از دنيا بر آنان آسان گردانى و از آزمايش هاى سنگين و پيامدهاى آن معاف فرمايى و نيز از فرو افتادن در آتش جهنم و خلود در آن، رهايشان نمايى و آنان را به جايگاه امن متين منتقل فرمايى.
يكى از اسرار دعا بر امت، اميد واثق بر جاودانگى آن امت است؛ زيرا اگر در بقاى امت تضمينى نباشد. هرگز نسبت به پيكره آن اميد خير و يا هدايت و سعادت نمى توان داشت؛ پس اميد به جاودانگى، اساس دعاى خير نسبت به آنان مى باشد، گر چه مى توان گفت كه اين دعا خود مژده خيرى از امام معصوم – حضرت سجاد عليه السلام – است كه اين امت تا روز قيامت باقى و برقرار خواهد ماند.
و جالب آنكه آن بزرگوار مهم ترين احتياجات امت را در نظر گرفته و دعا فرموده و نسبت به ساير حوايج ضرورتى براى دعا نديده و آنچه را از خدا خواسته، جملگى در ارتباط با نظام ابديت و جاودانگى انسان است كه قرآن نيز زندگى حقيقى انسان ها را مربوط به خانه آخرت مى داند: انما الدنيا متاع و ان الدار الآخره لهى الحيوان و لذا امام معصوم در اين فراز از خوف و رجا كه سرمايه اصلى انسان است شروع كرده و به نزول در مقام امن متقين دعاى خود را ختم فرمود. و در طول دعا از خداوند متعال براى رهرو طلب آمادگى براى سفر و آسان شدن مشكل هاى وفات و محفوظ ماندن از آفات لغزنده را مى كند كه كمتر كسى مى تواند از خلال آن ها به سلامت عبور كند.
و نكته چشم گيرتر آن كه امام به ما آموزش مى دهد كه اهم حوايج انسان در اين عالم چيست و آنچه را كه بايد از خداى متعال درخواست كرد، چه قسم حاجاتى مى باشد.
نكات جالب در اين فرايند عبارتند از:
1 – درود از خداوند متعال يكى از آثارش نگاهدارى مؤ منان از گناه و گشودن راه براى رسيدن به بهشت است و نيز نگاهدارى از لغزش هاى شيطانى و قدرت يافتن بر انجام كارهاى نيكو از آثار آن مى باشد.
2 – امام كليه امت را دعا مى كند كه در بين آنان سوء ظن به يكديگر و متهم نمودن همديگر راه پيدا نكند. زيرا سوء ظن به خلايق يك نوع اشتغال فراگير ذهنى مى سازد و راه رشد را بر تفكر بسته و مانع از بسيارى خيرات مى گردد.
3 – آن كه امام دعا مى كند كه امت اسلامى در اين جهان استعداد براى جاودانگى و ضايع نشدن در آن عالم را پيدا كند.
...................................
