نیاز و نیازمند
• بخشی از دعای 12
ای حاجتمندان! بدانید كه برای حوائجتان جز در خانه
پس موسى در قبر خوابيد كه ملاحظه نمايد كه چگونه است پس خداى عزوجل پرده از پيش روى او برداشت پس مكان خود را در بهشت ديد.
عرض نمود: اى خداى من روح مرا به جانب خود ببر پس ملك الموت قبض روح او نمود در آن مكان و او را در آن مكان دفن نمودند و قبر او را مسطح نمود و آن كسى كه حفر قبر مى نمود ملكى بود به صورت انسان اين قضيه در وادى تيه واقع شد پس منادى از آسمان ندا نمود كه: مرد موسى كليم الله كيست كه نميرد؟ در علل الشرايع مرويست از حضرت باقر (ع) كه فرمود: خداى عزوجل ظاهر ساخت بر آدم اسمهاى پيغمبران و عمرهاى آنها را پس مرور نمود آدم بر اسم داود پيغمبر و عمر او چهل سال آدم عرض نمود اى خداى من چه قدر عمر داود اندك است و عمر من زياد اگر من از عمر خود سى سال به او دهم آيا از براى او ثبت مى نمائى؟
فرمود: خداى عزوجل بلى اى آدم. آدم عرض نمود: من زياد نمودم از براى داود از عمر خود سى سال او را از عمر من كم نما و از براى داود
ثبت نما.
حضرت باقر (ع) مى فرمايد: پس خدا ثابت نمود از براى داود سى سال و در نزد او ثابت بود اين است قوله تعالى: يمحو الله ما يشاء و يثبت و عنده ام الكتاب پس محو نمود خدا آنچه كه ثابت بود براى آدم و نقل نمود براى داود آنچه كه از براى او نبود، پس عمر آدم كه تمام شد ملك الموت بر او وارد شد براى قبض روح او آدم فرمود به او: يا ملك الموت از عمر من سى سال باقى است ملك الموت عرض كرد: آيا از عمر خود سى سال به پسر خود داود ندادى وقتى كه بر تو عرض داشت نمودند اسمهاى انبيا و عمرهاى آنها را؟
آدم فرمود: خاطرم نيست.
ملك الموت عرض نمود: اى آدم منكر نشو آيا تو از خداى خود سئوال ننمودى كه سى سال از عمر تو محو نمايد و از براى داود ثبت كند؟ آدم فرمود: تا اينكه عالم شوم به اين مطلب، دعاء تردد نيز دلالت بر مطلب دارد اين دعاء شريف در مكارم الاخلاق طبرسى.
روايت از صادق آل محمد كه به بعضى از موالى خود تعليم نموده بود از براى طول عمر كه در عقب هر نماز بخوانند و از براى حفظ وسعت نيز خوب است اين است :
بسم الله الرحمن الرحيم اللهم ان رسولك الصادق المصدق الامين قال انك قلت ما ترددت فى شى ء انا فاعله كترد دى فى قبض روح عبدى المومن يكره الموت و اكره مسائته فصل على محمد و آل محمد و عجل لوليك الفرج، و العافيه و التمكين فلا تسونى فى نفسى و لا فى احد من احبتى.
مرحوم شهيد اول در ذكرى در دفع منافات مى فرمايد: دوست داشتن
ملاقات خدا مقيد به وقتى نيست يعنى قضيه ى مطلقه است پس مى شود حمل نمود او را در حال موت و وقت احتضار چنانچه روايت شد از پيغمبر (ص) كه فرمود هر كه دوست دارد لقاى خدا را چنانچه خدا نيز دوست دارد لقاى او را، و هر كه بد دارد لقاى خدا را خدا نيز بد دارد لقاى او را پس عرض شد خدمت آن بزرگوار كه: ما مردن را بد داريم و خوش نداريم.
فرمود: نه چنين است مومن همين كه حاضر شود او را موت بشارت داده شود به رضوان و كرامت خدا پس چيزى نزد او خوبتر از مردن نيست پس دوست دارد لقاى خدا را و خدا نيز دوست دارد لقاى او را، كافر كه موت او حاضر شود بشارت داده شود به عذاب خدا پس چيزى نزد او بدتر از مردن نيست بد آيد او را القاى خدا و خدا نيز بد دارد لقاى او را بقيه ى عمر مومن قيمت ندارد تمام شد كلام شهيد.
لكن گوئيم: اين وجه منافات را دفع نمى كند زيرا كه ظاهر بسيارى از روايات بلكه صريح آنها آن است كه صفت مومن آن است كه مردن را دوست داشته باشد و او را آرزو نمايد چنانچه در تورات در وصف اوليا مذكور است.
از حضرت اميرالمومنين عليه السلام مروى است كه آن حضرت فرمودند كه پسر ابوطالب انس او به مردن زيادتر است از انس طفل به پستان مادر، آنچه در نظر اين قاصر آيد ما بين اخبار منافات نيست و منافات نيست ميان دوست داشتن موت و لقاى خدا و مابين بد داشتن او، دوست او دارد زيرا كه به واسطه ى او وصل محبوب حاصل شود، و بد دارد او را زيرا كه در او وجع و الم و درد است نظير اينكه انسان در او مرضى باشد و طبيب معالجه به دواء تلخى و بدى نمايد و مريض مى داند كه در آن شفاء و دواء است پس آن مريض آن دوا را دوست
دارد و بد دارد از دو جهت اين بدى و دوستى گاهى مساوى است، گاهى بدى غالب است مثل اينكه دواء هنوز حاضر نشده و گاهى دوستى غالب است مثل اينكه شروع نمود به دواء ميل نمودن از اين كلام واضح مى شود فرار پيغمبران از مردن تامل نما به مطلب نه به گوينده.
............................
