• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنه‌ها و خصومت را خاموش
اين عبارت در مقام تصديق است، يعنى تو همچنين هستى.
يعنى: اين صفات و جلال و جمال كه تو راست هميشه بوده و هميشه هست و مى باشد.
جسيم: بزرگ.
امل: رجا و آرزو. الان امام شروع نمود در بيان احوال و اوصاف خود يكى از اوصاف خود عمل كم و اميد زياد، رجاء زياد عبارت است از رسيدن به مراتب فوق الرغبه و العاده.
وصلات: به ضم واو و صاد جمع وصله به معنى پيوند.
عصم: به كسر عين و فتح صاد و او عبارت است از آنچه با او سر قربه و يا كيسه مى بندند به عبارت اخرى بند كيسه و قربه و نحو آن.
يعنى: بيرون رفته است از دست من اسباب پيوندها مگر آنچه كه پيوند نموده او را رحمت تو، و بريده شده است از من بندهاى آرزوها مگر آنچه كه من دست زده ام به او از عفو تو به عبارت اخرى پيوند ما بين من و تو نيست مگر رحمت تو و بند اميد ندارم مگر عفو تو كسى تامل در لطف كلام كند خواهد دانست كه فوق اين كلام در لطف خارج از طاقت بشر است.
ابوء: يعنى رجوع كنم و اقرار نمايم.
اعتد: يا به معنى شمردنست يا معنى مهيا نمودن مقصود آن است كه طاعت تو در نزد من كم و گناه به تو در پيش من زياد است.
اشراف: اطلاع.
خبر: به ضم خاء و سكون ياء به معنى علم و دانستن.
انطواء: يعنى مخفى بودن.
عزب: بزاء معجمه بعد از عين مهمله به معنى غيب و ستر.
غيبات: جمع غيبه به معنى پنهانى غرض آن است كه تو بر همه مطلعى از امور دقيقه و خفيه.
يعنى: به تحقيق كه مسلط شده بر من دشمن تو آن كسى كه مهلت خواست از تو تا گمراه كند مرا پس تو هم مهلت دادى او را در گمراه نمودن من.
پس انداخت مرا در وادى ضلالت.
جمله ى حاليه يعنى: پس فرار كردم من به سوى تو از گناهان كوچكى كه هلاك كننده است و عملهاى بزرگى كه اندازنده است.
پس انداخت مرا در وادى ضلالت.
جمله ى حاليه يعنى: پس فرار كردم من به سوى تو از گناهان كوچكى كه هلاك كننده است و عملهاى بزرگى كه اندازنده است.
.............................
