• بخشی از دعای 49
خداوند شما را هدایت كرد، اما راه صلاح را نرفتید و در پی خواهش
بخشى از دعاى شماره 20 از صحيفه سجاديه :
وظائف يك مسلمان :
عدل گستر باشيد.
خشم خود را فرو خوريد.
فتنه
- تــازه ها
- متن دعا
- فراز صحیفه
آمار بازدید
بازدید امروز
بازدید دیروز
کل بازدیدها
3376
5881
63639502
اوقات شرعی
اقرار به گناه، پس از تمام كردن نماز شب، بخش هشتم
اللغه: حدر: نزول و فرود آمدن.
مهين: حقير.
صلب: پشت متضايق العظام حرح المسالك دو صفت او.
حرج: صفت مشبهه به معنى ضيق.
يعنى: پشتى كه اين صفت دارد كه تنگ درهم آمده استخوانهايش و تنگ است راههايش.
رحم: اقصى فرج.
حجب: جمع حجاب يعنى پرده ها.
تصرفنى يعنى مى گردانى مرا.
تمام الصوره: يعنى وقتى كه صورت بندى نمودى.
و اثبتت: يعنى وقتى كه ثابت گردانيدى در من اعضاء را.
علقه: قطعه ى خون.
مضغه: پارچه گوشت.
قوله و لم استغن: يعنى بى نياز نبودم از فريادرسى فضل تو.
قوله من فضل طعام و شراب: يعنى خون حيض كه از فضل طعام و شراب حاصل گردد غذاى من قرار دادى.
قوله قرار رحمها: يعنى امانت گذاشتى مرا در ته رحم او.
ارشاد: مناسب مقام آن است كه ذكر نمايم روايتى را كه در كافى است و از حضرت باقر منقول است و آخوند فيض در سوره ى آل عمران نقل نموده با بيان او امام
فرمود كه: خداوند عالم وقتى كه اراده دارد اينكه خلق نمايد نطفه را انسان تام كه اخذ ميثاق از او گردد در صلب آدم يا اينكه بدا حاصل گردد از براى او در خلقت انسان تام بلكه او را سقط نمايد مى گرداند نطفه را در رحم القاء شهوت در مرد نمايد و وحى كند به سوى رحم كه در خود را بگشايد تا اينكه داخل شود در آن مخلوق من و حكم نافذ من و قدر من پس رحم در خود را گشايد نطفه در رحم رسد و در آن مى ماند چهل روز به صفت نطفه، بعد از آن، در ظرف چهل روز ديگر قطعه ى خون شود، و بعد از آن در چهل روز ديگر پارچه ى گوشت، پس از آن مى گردد گوشتى و جارى مى گردد در آن رگهاى مشتبكه، پس از آن مى فرستد خداى دو ملك را در ارحام كه خلقت نمايند هر چه را خدا خواهد پس داخل شوند آن دو ملك در شكم زن از دهان او تا اينكه مى رسند به رحم و در آن نطفه بود روح نباتى كه نقل شده بود در ارحام نساء و اصلاب رجال پس از آن دو ملك در آن روح حيوه مى دمند و مى شكافند از براى او گوش و چشم و جميع آنچه در شكم است به اذن خداى، بعد امر شود به آن دو ملك كه بنويسيد آن چه در آن است قضاء و قدر و امر نافذ من و قبول شرط نمايند در بدء چيزهائى كه مى نويسند عرض نمايند:
اى پروردگار چه بنويسيم؟ امام فرمود: پس وحى فرستد خدا به سوى ايشان كه سرخود را بلند نمائيد به سوى سر ما در اويس سر خود را بلند نمايند مى بينند كه لوحى كوبيده مى شود بر پيشانى ما در او پس نظر نمايند در او پس مى يابند در آن لوح صورت او را و زينت او را و اجل او را و عهد او شقى بودن يا سعيد بودن و جميع كارهاى او را. پس يكى از آن دو ملك بر ديگرى خواند پس هر دو مى نويسند، پس از آن مهر كنند او را و مى گردانند او را ميان دو چشم او.
.............................
چهارشنبه, آبان 10 1396
0 نظر
دعاى آن حضرت عليه السلام است براى درخواست حسن عاقبت
شنبه, آبان 27 1396
0 نظر
از دعاهاى آن حضرت است در رفع غم و اندوه
o اى زداينده اندوه
چهارشنبه, آذر 08 1396
0 نظر
و از دعاى امام عليه السلام بود، در خداحافظى و بدرود ماه رمضان
-
چهارشنبه, آذر 22 1396
0 نظر
در اظهار عجز از اداى شكر و سپاس ايزد متعال در مقابل نعم بى شمار
