اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
يعنى: اين مقام كسى است كه خجالت مى كشد از براى خود از تو، و غضب بر نفس خود نمود يعنى از خود بدش آمد و راضى شد از تو پس آمد نزد تو.
فقوله: وعد على، يعنى شفقت نما بر من به منفعت رحمت خود.
فقوله: وعد على، يعنى شفقت نما بر من به منفعت رحمت خود.
تغمد: پوشانيدن.
اكفاء: جمع كفو به معنى امثال و اقران.
اشهاد: يعنى حضار.
احتشام: يعنى سخت و صعب بودن مقصود اين است كه در دنيا كه دار فناء است پوشيدى به عفو خود گناه مرا از حاضران از امثال من پس پناه بده مرا در روز قيامت از رسوائى نزد حاضران ملائكه و انبياء و شهيدان و صالحان چه بسا از همسايه كه پوشانيدم از آنها گناه خود را و از خويشى كه بودم شرمگين و خجالت مى كشيدم از او در كارهاى خود، و اعتماد به او نداشتم.
اى خداى بزرگ در پوشيدن گناهم اعتماد به تو دارم در آمرزيدن مر مرا الخ.
تغمد: پوشانيدن.
اكفاء: جمع كفو به معنى امثال و اقران.
اشهاد: يعنى حضار.
احتشام: يعنى سخت و صعب بودن مقصود اين است كه در دنيا كه دار فناء است پوشيدى به عفو خود گناه مرا از حاضران از امثال من پس پناه بده مرا در روز قيامت از رسوائى نزد حاضران ملائكه و انبياء و شهيدان و صالحان چه بسا از همسايه كه پوشانيدم از آنها گناه خود را و از خويشى كه بودم شرمگين و خجالت مى كشيدم از او در كارهاى خود، و اعتماد به او نداشتم.
اى خداى بزرگ در پوشيدن گناهم اعتماد به تو دارم در آمرزيدن مر مرا الخ.
اللغه: حدر: نزول و فرود آمدن.
مهين: حقير.
صلب: پشت متضايق العظام حرح المسالك دو صفت او.
حرج: صفت مشبهه به معنى ضيق.
يعنى: پشتى كه اين صفت دارد كه تنگ درهم آمده استخوانهايش و تنگ است راههايش.
رحم: اقصى فرج.
حجب: جمع حجاب يعنى پرده ها.
تصرفنى يعنى مى گردانى مرا.
تمام الصوره: يعنى وقتى كه صورت بندى نمودى.
و اثبتت: يعنى وقتى كه ثابت گردانيدى در من اعضاء را.
علقه: قطعه ى خون.
مضغه: پارچه گوشت.
قوله و لم استغن: يعنى بى نياز نبودم از فريادرسى فضل تو.
قوله من فضل طعام و شراب: يعنى خون حيض كه از فضل طعام و شراب حاصل گردد غذاى من قرار دادى.
قوله قرار رحمها: يعنى امانت گذاشتى مرا در ته رحم او.
ارشاد: مناسب مقام آن است كه ذكر نمايم روايتى را كه در كافى است و از حضرت باقر منقول است و آخوند فيض در سوره ى آل عمران نقل نموده با بيان او امام
.
.........................
