اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
رغبه: ميل و شوق داشتن، حتى به معنى كى تعليليه است لام در لاخرتى از براى تعليل است. يعنى عمل نمودن براى خدا علت و سبب او
آخرت باشد نه دنيا لام در لك بيانيه است غرض از اين فقره آن است كه كار تو را سرمايه آخرت خود نمايم نه سرمايه دنيا چنانچه بسيارى از مردمان مبتلا به اين بليه هستند عبادات خدا را سرمايه دنياى خود قرار داده اند. يعنى خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او و روزى نما تو مرا ميل داشتن در كار نمودن از براى تو به سبب آخرت من تا اينكه بشناسم صدق و راستى او را در قلب خود.
تا اينكه بوده باشد مستولى بر من بى ميلى در دنياى من، علاقه ى بى ميلى در دنيا آن است كه عمل او از براى خدا از براى آخرت او باشد حضرت سيد اوصياء فرمودند: كه دنيا و آخرت دو دشمن هستند متفاوت و دو راهند با هم مختلف هر كه دوست دنيا است و مباشر او است آخرت را دشمن دارد، و دنيا و آخرت به منزله مشرق و مغربند رونده ى ميان آنها هر قدر به يكى نزديك شوند از ديگرى دور گردند، و دنيا و آخرت مثل دو زن هستند كه در تحت يك شوهرند اگر يكى از آنها را راضى نمايد ديگر به غضب درآيد.
احتمال حاليه و مفعول له و مفعول مطلق بودن هر يك را دارد.
يعنى: تا اينكه جا آورم خوبيها را از براى شوق داشتن و ايمن باشم من از بديها از جهت مفارقت و ترسيدن.
اختلاف در اين نور شده است بعضى گفته اند: نور ايمان است، و
ديگرى گفته است: نور علم است، و سيم گفته اند: دلائل و حجج واضحه و چهارم گفته: قرآن است.
يعنى: ببخش مر مرا نورى را كه راه روم به واسطه ى او در ميان مردم و راه بيابم به واسطه ى او در تاريكى ها، و طلب روشنائى نمايم من به واسطه ى او از شك و شبهات، شبهه وجه تسميه ى آن آن است كه حق را مشتبه به باطل نمايد، و اين نور نور معرفت و ايمان است مشى به آن در مردم دو احتمال دارد يكى آنكه مردم به او هدايت يابند از سير و سلوك و حسن خلق، يا اينكه مردم او را مفتون نكنند و خدعه و فريب و حيله در امر او نتوانند كرد در امر معاش و معاد او.
.............................
