برنامه روزانه یك مسلمان
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه
یك مسلمان باید برنامه
اللغه: يد به معنى قدرت و قوت و سلطنت. لسان: به معنى حجت چنانچه در اساس اللغه است.
ظفر: بالتحريك به معنى غلبه كردن.
مكر: به معنى خدعه است، كيد: دشمنى نمودن، صهد: به معنى غلبه و قهر. توعد: ترسانيدن.
تسديد: ارشاد به كار خوب از قول در عمل.
شرح: يعنى اى خداى من رحمت بفرست بر محمد و آل محمد و بگردان از براى من قوت و قدرت بر كسى كه بر من ظلم كرده است و حجت و دليل از براى من بر كسى كه جدال و نزاع كرده است مرا، غلبه بر كسى كه عداوت كرده است مرا، و عطاء بكن از براى من خدعه را بر ضرر كسى كه دشمنى كرده است مرا، قدرت بر ضرر كسى كه مقهور كرده است مرا، و تكذيب از براى كسى كه عيب كرده مرا، و سالم بودن از كسى كه ترسانيد مرا، و توفيق تو مرا از براى اطاعت كردن كسى كه ارشاد به خوبى كند مرا، و متابعت كسى كه ارشاد كند مرا.
ختام: اين امورى كه از خداى تبارك و تعالى سئوال شد منافات با مرضى از افعال كه در عنوان دارد ندارد زيرا كه اين امور كه سئوال شد از صفات حسنه است در انسان زيرا كه نفس انسانى بايست متصف به صفات عاليه باشد يكى از صفات عاليه ى انسان آن است كه بتواند غلبه بر خصم كند چنانكه اوليا و انبياء اين مطلب را از خدا مى خواسته اند آيه ى فاعتدوا عليهم به مثل ما اعتدى عليكم و لو ان لى بكم قوه او آوى شاهد بر مقال است اگر اين صفت بد بوده است پيغمبر سئوال نمى كرد اين مطلب را.
اللغه: الغش تدليس و خدعه نمودن.
نصح: نصيحت و راه نمودن.
هجران: مفارقت نمودن، ثواب عمل را عوض دادن، بذل: بخشش.
مكافات: مجازات، غضى: عفو.
شرح: اى خداى من صلوات فرست بر محمد و آلش و ارشاد نما تو مرا براى آنكه مقابلى كنم كسى را كه خدعه كرده است مرا به نصيحت يعنى از خدعه كردن به او يارى در عوض كنم و جزا دهم كسى را كه مفارقت كرد مرا به نيكوئى و جزا دهم كسى را كه محروم كرد مرا به بخشش، و مجازات كنم كسى را كه ترك من كرد به صله و مخالفت كنم كسى را كه غيبت كرد مرا به خوبى و اينكه شكر كنم من خوبى را و چشم بپوشانم از بدى.
ختام مسك: اى برادر اگر خواهى رستگار در دنيا و آخرت شوى و سر آمد امثال و اقران خود باشى عمل نماى كه تو را موفق گردانند بر اتصاف به اين صفات بينى و بين ربى كه هيچ حكيمى را قدرت بر ايجاد اين نحو كلام نيست زيرا كه تمنا نصيحت است در مقابل غش، و خوبى گفتن است در مقابل غيبت در روايت است كه هر كه را غيبت كنند نصف گناه او آمرزيده مى شود، و در روايت ديگر منقول است از حضرت صادق (ع) كه آن جناب فرموده است كه: قسم به خداى عظيم كه دروغ مى گويد كسى كه دعوى كند كه من از اولاد حلالم يعنى حلال زاده هستم و حال آنكه غيبت كند و حرمت آن از بديهيات شرع است.
و در روايت ديگر است: هر كه شكر نعمت مردم نكند شكر نعمت خدا هم نمى كند.
و در روايت است كه هر كه هجران از برادر دينى خود كند فوق سه روز آن هجران حلال نيست و چشم پوشيدن از بديهاى مردم علاوه بر نقل اهل بيت فوائد دنيويه و اخرويه ى زياد بر آن مترتب است و تفصيل را مجال نيست خلاصه ى كلام مدار در اين فقرات طلب توفيق خوبى نمودن است.
............................
