• بخشی از دعای 49
خداوند شما را هدایت كرد، اما راه صلاح را نرفتید و در پی خواهش
از راء: نقص زدن و عيب زدن.
الاعراب: اضافه ى دو مصدر از قبيل اضافه مصدر هست به مفعول.
شرح: يعنى پناه مى برم من از مفاخره نمودن من اغنياء را و صاحبان مال را و عيب زدن من فقرا را.
يعنى بدى آقائى مر كسانى را كه زير دست ما هستند از حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم مروى است كه جبرئيل هر وقت بر من نازل مى شد وصيت مى نمود مرا در حق مماليك تا اينكه من گمان چنان نمودم كه ايشان خود وقتى دارند كه آزاد شوند، حضرت رضا (ع) در هر وقت غذا ميل نمودن خدم را حاضر مى نمود غذا ميل مى فرمود، حضرت صديقه (ع) امورات خانه را تقسيم نمودند با فضه (ره) خادمه لكن در زمان خود ملاحظه مى نمائيم بعضى از موالى بالنسبه به خدم خود معامله اى مى نمايند كه خلاق عالم آن معامله به عبيد خود نمى نمايد بعينه خود را خالق ايشان مى دانند.
اللغه: اصطناع كارى را به جاى آوردن.
عارفه: كار نيكو يعنى ترك الشكر از براى كسى كه جاى آورد خوبى نزد ما، در بعضى از روايات وارد است كه هر كه شكر مردم نكند شكر خدا نكند و عقل فطرى بر آن است كه مقابل احسان احسان است نه كفران.
عضد كمك و يارى نمودن، خذلان: خوارى نمودن ملهوف: مظلوم، روم قصد نمودن
شرح: يعنى يارى نمايم من ظالم را و يا اينكه خوار و ذليل نمايم مظلوم را يا اينكه قصد نمايم چيزى را كه نيست از براى ما حق يا اينكه بگوئيم ما در علم از روى نادانى.
..........................
