• بخشی از دعای 49
خداوند شما را هدایت كرد، اما راه صلاح را نرفتید و در پی خواهش
اى كسى كه تمام نمى شود زمان پادشاهى او رحمت بفرست بر محمد و آل او و آزاد كن گردنهاى ما را از غضب و سخط خودت.
اى كسى كه نابود نمى شود خزانه هاى رحمت او رحمت بفرست بر محمد و آل محمد و بگردان تو از براى ما حظى و نصيبى از رحمت و فيوضات خود، خداى واجب الوجود كرم وجود و عطاى لايزال نازل است زيرا كه اين امور اوصاف او است نمى شود عارض او زوال و فناء و عدم شود پس لابد است كه اين
اوصاف به روز و ظهور او را باشد و محل اينها مخلوق او است پس مرا نيز در آن سهمى و حظى بده.
دون به معنى نزديكى ادننا از دنو است، به معنى نزديك بودن قطع ابصار كنايه است از كورى و نديدن، شبهه ى نيست كه خداى عزوجل واجب الوجود است يعنى او را صفات جلال و جمال است، پس جسم نيست بعد از اينكه جسم نشد قابل اين كه مرئى واقع شود نيست، سئوال حضرت موسى (ع) در ديدن خداى عزوجل نه از جهت امكان مرئى بودن خداى عزوجل بود، بلكه قاطع بود كه او واجب الوجود است و قابل ديدن نيست لكن قوم او را به تعنت و مشقت انداختند به سئوال به امر محال، پس خدا ديدنى نيست لكن بنده مى تواند از كثرت بندگى و اطاعت نمودن او را جهت قرب و نزديكى حاصل شود به معبود خود يعنى قرب منزلتى نه قرب مكانى.
يعنى: اى كسى كه منقطع مى شود نزديك ديدن او چشمها، رحمت فرست بر محمد و آل او و نزديك كن تو ما را به سوى قرب خود، تعبير نمودن به انقطاع نه به قطع شايد نكته او آن باشد كه گاهى بعضى از مخلوق به طمع رويت بيرون آيد و عاجز شود مثل قوم موسى.
...................
