صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۶ - فراز ۱۴
أَنَا الَّذِي أَوْقَرَتِ الْخَطَايَا ظَهْرَهُ، وَ أَنَا الَّذِي أَفْنَتِ الذُّنُوبُ عُمُرَهُ، وَ أَنَا الَّذِي بِجَهْلِهِ عَصَاكَ، وَ لَمْ تَكُنْ أَهْلًا مِنْهُ لِذَاكَ.
منم آنکه خطاها پشتش را سنگین کرده، و منم آنکه گناهان عمرش را به سر رسانده (عمر را در گناهان گذرانده) و منم آنکه با نادانى (اندیشه نکردن در پایان کار) تو را نافرمانى کرده و حال آنکه تو شایستهى نافرمانى او نبودى.
