صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱ - فراز ۲۷

ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَكَانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ عِبَادِهِ الْمَاضِينَ وَ الْبَاقِينَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ، وَ مَكَانَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

پس او را است سپاس به جاى هر نعمتى که بر ما و بر همه‏ ى بندگان گذشته و مانده ‏اش دارد به شماره ‏ى همه ‏ى چیزها (از کلى و جزئى) که علم او به آنها احاطه دارد و همه را فراگرفته، و بجاى هر یک از نعمتها بشماره‏ ى چندین برابر همیشه و جاوید تا روز قیامت.