نیاز و نیازمند
• بخشی از دعای 12
در ادامه امام سجاد عليه السلام بر اساس بساطت محضه ى حضرت حق ، مى فرمايد : «تو مالك و صاحب اختيار قدرتى هستى كه تمامى موجودات جهان هستى به تو محتاج هستند و همگى روى به سوى تو دارند.» زيرا تمام ماسوى الله فيض و فعل و اثر آن هستى مطلق اند و روشن است كه اثر و فيض بدون مؤثر هيچ گاه معنا ندارد و به تمام حقيقت قايم به مؤثر خود است .
تفاوت معناى «حول» و «قوة»
«حول» ، قدرتى است كه مانع از ارتكاب كردارهاى زشت مى شود ، ولى «قوه» ، عامل مؤثر در كارهاى شايسته است . از اين رو ، امام زين العابدين عليه السلام مى فرمايد : «تو مالك هر حول و قوه هستى ؛ يعنى اگر كار زشتى را ترك گفته ايم و يا حسنه اى را به جاى آورده ايم ، همگى به حول و قوه اى است كه تو عنايت كرده اى.»
در روايتى از امام باقر عليه السلام نيز به تفاوت معناى «حول» و «قوه» اشاره شده است ؛ آن جا كه در بيان معناى «لا حول و لا قوة الا بالله.» مى فرمايد :
لا حول لنا عن معصية الله الا بعون الله ، و لا قوة لنا على طاعة الله الا بتوفيق الله – عزوجل - ؛
توان خوددارى از معصيت خدا را جز به يارى او نداريم و نيروى انجام طاعت خدا را جز به توفيق خداوند – عزوجل – نداريم .
پس تمام بلنداى عزت و درجات رفعت قايم به ذات حضرت ربوبى است .
و من سواك مرحوم فى عمره ، مغلوب على أمره ، مقهور على شأنه ، مختلف الحالات ، متنقل فى الصفات فتعاليت عن الأشباه و الأضداد ، و تكبرت عن الأمثال و الأنداد ، فسبحانك لا اله الا أنت ؛
تمامى آفريده هاى تو در طول عمرشان به ترحم تو نياز دارند و در پديده ها و امور زندگى شكست خورده و مغلوب اند و در رخدادها و حوادث زندگى و حالات و صفات ، مقهور دستگاه خلقت مى باشند و حالات و صفات آنان دگرگونى پذيرد و فقط تويى كه هيچ گونه مشابه و ضدى ندارى و بزرگ تر از هر همسان و همتايى . پس از هر عيب و نقص منزهى و هيچ مؤثرى غير تو در جهان نيست.
........................
دعاى آن حضرت عليه السلام است در وداع ماه رمضان
o خدايا، مرا بر ختم كتاب خود يارى دادى، كتابى كه به عنوان نور
و از دعاى امام عليه السلام بود، درباره همسايگانش و دوستان او، هنگامى
̶ اى خداى من ما بندگان تو از وساوس و فساد شيطان و مكر
بنیاد صحیفه سجادیه در استان اصفهان در جهت توسعه فرهنگ قرآن و عترت براساس حدیث ثقلین در سال 1395 تاسیس گردید.
امید است این کتاب ازرشمند صحیفه سجادیه که تنها کتابی است که از سوی اهل بیت (ع) به نگارش درآمده و به عنوان زبور آل محمد و خواهر قرآن معروف است، بعد از قرآن و نهج البلاغه به آن توجه ویژه شود و در جامعه اسلامیمان مورد توجه و بهر برداری قرار گیرد.