امام زين العابدين عليه السلام در اين فراز از درگاه پروردگار خواسته كه بشارت هاى الهى را در دنيا دريافت كند نه در آخرت . اين كرامت الهى خود داراى دامنه ى وسيعى است ؛ از جمله :
1. دريافت امان آخرتى در دنيا ، كه تنها براى كسى ميسور است كه از آب و خاك اين عالم رهايى يافته و داراى تجرد برزخى و يا احيانا تجرد عقلانى و مصداق فرمايش اميرمؤمنان عليه السلام گردد كه مى فرمايد :
و ما برح لله - عزت آلآؤه - فى البرهة بعد البرهة و فى أزمان الفترات عباد ناجاهم فى فكرهم ، و كلمهم فى ذات عقولهم ؛
خداوند - كه نعمت هايش سربلند باد - در ايام فترت - و فاصله ى فراوان ميان پيامبران كه گمان مى شود مردم به دنيا روى آورده و از خداوند روى گردانده اند بندگانى دارد كه با آنها به نحوى به گفت و گو پرداخته و به فكر و عقل آنان پيوسته الهام مى فرمايد .
به نظر مى رسد اين گونه راز و نيازهاى خداوند با بندگان ، از مصاديق مژده هايى است كه مضمون آيه ى (لهم البشرى فى الحياة الدنيا) بدان اشاره دارد .
2. آرامش خاطر در دنيا ؛ كه كرامت فوق العاده اى است از سوى خداوند متعال به بندگان خاص خود .
3. برترى فوق العاده ؛ كه موجب مى شود انسان با ساختار قيامت و عوالم ديگر آشنا شده و به راحتى آماده سفر شود .
از خداوند منان درخواست مى كنيم كه به همه ى ما اين كرامت هاى عظيم را كرامت فرمايد .
أللهم و امزج مياههم بالوباء ، و أطعمتهم بالأدواء ، وارم بلادهم بالخسوف ، و ألح عليها بالقذوف ، و افرعها بالمحول ، و اجعل ميرهم فى أحص أرضك و أبعدها عنهم ، و امنع حصونها منهم ، أصبهم بالجوع المقيم و السقم الأليم ؛
خداوندا ، آب هاى آنان را به ميكروب و خوردنى هايشان را به بيمارى ها مخلوط گردان و شهرهايشان را در زمين فرو بر و آنان را به عذاب هاى گوناگون و پى در پى دچار ساز و آنان را با قطع روزى و نباريدن باران محدود گردان و غذا و طعام آنان را در خشك ترين و بى خيرترين منطقه ى زمين قرار ده و گرسنگى و بلاى پيوسته بر آنان نازل گردان.
...........................
