بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
از نگاه امام سجاد عليه السلام - كه از علم خطاناپذير و بى كران مقام عصمت برخوردار است - تمامى حوادث جهان ، اعم از عافيت يا رنج ، بر اساس نظمى حكمت آميز و شگرفت - - همانند چينش مراتب عدد - استوار است كه از مبدئى آگاه و محيط و قادر سرچشمه گرفته است . امام عليه السلام نيك مى داند كه در گستره ى هستى هيچ چيز بى نظم و گزاف نيست و همه ى رخدادها در منظومه اى بسيار دقيق محاسبه شده است . پيكره ى جهان در چشم انداز على بن الحسين عليهماالسلام چنان منضبط است كه در روز حساب هيچ گونه صغير و كبيرى فراموش نمى شود و همگى تحت حسابرسى واقع خواهد شد .
جهان بينى امام معصوم با نگرش عموم مردم يك تفاوت بنيادين دارد ، زيرا آن چه همه يا بيشتر مردم با جزع و فزع از آن گريزان اند ، حضرت زين العابدين عليه السلام با آرامش تمام و كمال آگاهى از آن استقبال مى كند و با اطمينان كامل آن را تحفه اى از جانب پروردگار و موجب رشد و تكامل تلقى مى فرمايد كه سبب تخفيف گناه و تطهير روح و جان و مانع پيدايش غفلت مى گردد .
بدين ترتيب ، در نگرش ناب توحيدى هر حادثه كه از ناحيه حضرت دوست - عز اسمه - پيش مى آيد ، جميل و نيكو و مشتمل بر مصالح و حكمت هاى بسيار است كه بر حسب نظم و نظام كلى هستى قابل محاسبه مى باشد و طبعا در اين نظام متقن ، صلاح فساد هيچ چيز را نبايد بر اساس تأثيرهاى متقابل جزئى حوادث نسبت به هم سنجيد و اين نگرش ژرف و معرفت ناب در مورد امام چهارم آن چنان در اوج كمال و تمام عيار است كه حضرتش رنج را از ناحيه ى محبوب ، عين لذت مى داند . از اين رو ، نه تنها شكايتى ندارد ، بلكه آن را دليل الطاف ويژه ى حضرت ربوبى مى داند . به همين دليل ، زبانى بسيارى از اولياى دين به اين ترانه ى روح افزا مترنم است كه :
ناخوش تو خوش بود بر جان من
جان فداى يار دل رنجان من !
و اوليا و واصلان و انسان هاى كامل اين گونه معارف را - چون نمى كه از اقيانوسى غيرمتناهى مترشح گردد - از ذوات مقدس خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام فراگرفته اند.
..........................
