چرا با اين كه بيشتر مردم با غفلت از خدا دست به اقدام زده و به علت ها و سبب هاى خاصى متوسل مى شوند و توجه و توسلى به درگاه حضرت حق ندارند ، ولى بسيار ديده شده است كه نتيجه گرفته اند .
پاسخ آن است كه آن چه مردم غفلت زده به عنوان علت و سبب توهم مى كنند ، در حقيقت وجود و تاثير آنها و نيز رابطه ى خاص بين آنها و معلول هاى شان ، همه و همه خواسته ى خدا است ؛ فقط بايد اين توهم را زدود كه طلب از غير خدا صورت گرفته است . در واقع جواب مثبت به سبب علت حقيقى (خدا)، فراهم آمده است . نتيجه بخشى همه ى اقدامات از راه پيوند واقعى كه خدا تعيين كرده ، به وجود آمده است . در غير اين صورت ، هزاران هزار اقدام به نتيجه نرسيده و نخواهد رسيد . ولى حضرت حق - جل وعلا - از روى رحمت و رافت و لطف بى پايان خود به بندگان ، اين بى ادبى ها را از توده ى مردم نايده گرفته و جهالت هاى آنان را بخشوده و چنين افرادى را با ناديده انگاشتن رابطه ى علت ها و معلول هاى موجود ، كيفر نمى كند ، ولى نسبت به بندگانى كه به حقيقت مطلب آگاه اند ، سخت مى گيرد و چنان چه برخى از ايشان قدمى بر در خانه ى غير او بردارند ، به مجازات و پى آمدهاى بسيار شديد گرفتار و بدين ترتيب آنان را تاديب مى كند .
و من توجه بحاجته الى أحد من خلقك أو جعله سبب نجحها دونك ، فقد تعرض للحرمان ، و استحق من عندك فوت الاحسان ؛
خداوندگارا، هرگاه يكى از بندگان خواسته ى خود را نزد آفريده ى تو برد با توهم كند كه او حاجتش را روا مى كند ، عاقبت نصيبش نوميدى است و سزاوار از دست دادن احسان تو مى گردد.
........................