• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنه‌ها و خصومت را خاموش
غيبت مؤمن – كه در ادامه مورد اشاره ى امام قرار گرفته است – از آسان ترين كارها و در عين حال از بزرگ ترين گناهان است كه هرگز نبايد انسان آن را كوچك بشمارد . ساير گناهان زبانى نيز چنين است ؛ مانند : دو به هم زنى ، بهتان و استهزا .
كفاره ى غيبت ، دعا و استغفار براى شخص غيبت شده ، يا خدمت به وى در كارها و در پيش آمدهاى مشكل ، يا طلب حليت از او است ، البته طلب حليت اگر با سوءظن او يا برخورد شديدتر توأم باشد ، هيچ گاه مطلوب شارع مقدس اسلام نيست . بنابراين ، اگر غيبت شونده بخواهد براى رضايت دادن و حلال كردن غيبت كننده ، از او سخت كار بكشد ، نيازى به طلب حليت نيست و پشيمانى از غيبت و تصميم بر حفظ زبان كافى است و ان شاء الله خداوند رحمان و رحيم ، او را مى بخشد ، زيرا دليل حرمت غيبت ، حفظ شرافت مؤمنان و پيدايش صفا و صميميت است و اگر عذرخواهى و اظهار ندامت از غيبت نزد شخص غيبت شده ، موجب فوران خشم و دامن زدن به كدورت و ناراحتى گردد ، خود خلاف غرض شارع مقدس خواهد بود .
در هر حال ، آن چه امام عليه السلام در اين فراز از خدا خواسته ، بيرون شدن از چاه طبيعت و پرواز در آسمان بى انتهاى انسانيت است ؛ به گونه اى كه همه ى شرهاى زبان به نيكى ها و حسنات تبديل گردد ؛ مثلا زبان فحاش ، ذاكر خدا شده و غرق در ثناگويى حضرت حق باشد و زبان غيب گو ، حامد و تقديس گر خداوند متعال شود .
اللهم صل على محمد و آله ، و لا أظلمن و أنت مطيق للدفع عنى ، و لا أظلمن و أنت القادر على القبض منى ، و لا أضلن و قد أمكنتك هدايتى ، و لا أفتقرن و من عندك وسعى ، و لا أطغين و من عندك وجدى ؛
خدايا ! بر حضرت محمد و خاندان او درود فرست و مرا ظلم پذير قرار مده كه تو بر دفاع از من توانايى و هرگز مرا ستم پيشه قرار مده كه تو قادرى مرا از خطا بازدارى و گمراهم مپسند كه هدايت من براى تو ميسر است و بينوايم مخواه كه روزى فراخم به دست تو است و سركش و عصيانگرم قرار مده كه تو مى توانى مرا نگاه دارى.
..............................
