• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنهها و خصومت را خاموش
امام همام ، حضرت على بن الحسين عليه السلام در جمله ى چهارم بدين حقيقت اشارت دارد كه انسان تنها بايد از خدا يارى بجويد و قدرت جناب حق را به كمك بطلبد تا بر مشكل خود غالب آيد .
خود را متصل به خدا ديدن و توكل به جناب حق ، آدمى را در همه ى موارد ناكامى و ناتوانى ، توانا مى سازد و يگانه حلال همه ى سختى ها او است و هيچ چيز در مقابل قدرت حق توان مقاومت ندارد . فقط بايد توفيق چنگ زدن به اين عروةالوثقى و مستمسك قابل اطمينان ، شامل حال بنده گردد.
سر موفقيت پيامبران در شديدترين موقعيت زندگى پرحادثه و پرالتهابشان همين نكته بود ؛ از اين رو، گاهى تواناترين قدرت در مقابل انبيا مى ايستادند ، ولى سرانجام پيروزى از آن انبيا مى شد . تاريخ حيات حضرت نوح، ابراهيم ، موسى و عيسى عليهم السلام و نتيجه ى زحمت هاى آن بزرگان كه پيروزى اديان توحيدى بر كفر و الحاد است ، بهترين گواه اين حقيقت است .
اللهم صل على محمد و آله ، و هب لى ما يجب على لك ، و عافنى مما أستوجبه منك ، و أجرنى مما يخافه أهل الاساءة ، فانك ملى ء بالعفو، مرجو للمغفرة ، معروف بالتجاوز ، ليس لحاجتى مطلب سواك ، و لا لذنبى غافر غيرك ، حاشاك ؛
خدايا ! بر حضرت محمد و خاندان او درود فرست و آن چه را كه بر من واجب بوده است (و در آن كوتاهى كرده)، بر من ببخشاى و از آن چه در اثر تقصير و گناه مستحق آن هستم معاف بدار و از آن چه اهل عصيان و خطا از آن بيم دارند ، در امان خود نگاه بدار ، كه تو آكنده از عفوى و همگان به آمرزش تو اميد بسته اند و درگذشت و بخشش نيك شناخته شده اى و من هرگز جز تو ، حاجتى ندارم و حاشا كه بخشنده اى جز تو گناهانم را بيامرزد.
........................
دعاى تآن حضرت عليله السلام است در يارى خواستن بر
از دعاهاى آن حضرت است در حالى كه به خداوند پناه مى برد
o
و از دعاى امام عليه السلام بود هنگامى كه از شيطان ياد شد و از او
̶ پروردگارا من (بنده محتاج فقيرت) همانا خود را خالص (براى طاعتت)
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۰
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ
بنیاد صحیفه سجادیه در استان اصفهان در جهت توسعه فرهنگ قرآن و عترت براساس حدیث ثقلین در سال 1395 تاسیس گردید.
امید است این کتاب ازرشمند صحیفه سجادیه که تنها کتابی است که از سوی اهل بیت (ع) به نگارش درآمده و به عنوان زبور آل محمد و خواهر قرآن معروف است، بعد از قرآن و نهج البلاغه به آن توجه ویژه شود و در جامعه اسلامیمان مورد توجه و بهر برداری قرار گیرد.