برنامه روزانه یك مسلمان
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه
یك مسلمان باید برنامه
اگر آدمى به جناب حق معرفت دقيق پيدا كند و بداند كه تنها موثر در نهاد هستى فقط خداست ، ديگر از كسى جز او نمى هراسد و به غير او عرض نياز نمى كند ؛ از اين رو ، بندگان مخلص و بلند پايه ى او از احدى جز او نمى ترسند و و آن جا كه بين خدا و غير خدا هم سويى نباشد ، بدون هراس جانب حق را رعايت مى كنند ؛ يعنى در خطرناك ترين جريان از ياغى ها و طاغيان زمان نمى هراسند و فقط از خدا مى ترسند و مى كوشند تكليف خود را به نيكويى انجام دهند و بدون توقف و توقع و با از خود گذشتن و به كنار نهادن ملاحظات شخصى ، براى پيشبرد اهداف دين خدا وارد خطرخيزترن ميدان مى شوند و بدين سان ، جاودانه ى تاريخ مى گردند .
انسان وقتى حالات برخى از پيامبران عليهم السلام را در قرآن مطالعه مى كند در حيرت عجيبى فرومى رود . مثلا حضرت ابراهيم عليه السلام چگونه از قوم خشنى كه حتى براى آتش زدن او كوهى از هيزم گرد آوردند و درياى آتش افروختند ، نهراسيد و زبانش در كنار آتش از ذكر خدا باز نايستاد ؟ و البته اين از آن رو بود كه خليل خدا و بلكه همه ى انبياى عظام، نجات را فقط در جنب خدا مى دانستند و امن و امان را دراطاعت او مى جستند ؛ يعنى اگر خدا افتادن در آتش نمروديان را بر ابراهيم روا مى ادانست ، ابراهيم نيز عافيت را نه در تمناى عفو و بخشش از نمروديان ، كه در ورود به آتش مى جست .
بدين سان ، پيامبران يگانه راه پيروزى و موفقيت را در پناه بردن به ياد و راه خدا مى دانستند . بدين سبب امام سجاد عليه السلام در آغاز اين قسمت عرض مى كند : «لا أخاف على نفسى الا اياك .»؛ يعنى آن جا كه از عذاب خدا ايمن باشم ، براى من هيچ چيز سهمگين نيست و اين به معناى آن است كه از غير جنابت مرا باكى نيست .
خاكسارى در برابر حق و سركشى در برابر طغيان گران ، از آثار توكل بر خدا
امام سجاد عليه السلام سپس عرض مى كند :«من كه از غير تو نترسيده ام ، پس تو نيز مر ادر مأمن خود قرار بده .» اين مسئله ، همان دل به خدا بستن و از ديگران بريدن و مرز خود را درنورديدن و محو در بى نهايت شدن است . در واقع ، بندگان مخلص الهى آزادمردانى هستند كه وجود آنان به هيچ چيزى غير خدا گره نخورده است ؛ آنان نه به كس ديگرى طمع دارند ، نه از كسى مى ترسند ، نه غير او را موثر مى دانند ، نه در مقابل احدى وراى معبود خود كرنش مى كنند ، نه به خود اتكايى دارند و نه به منافع شخصى خويش مى انديشند ، بلكه در نظرگاه آنان هر چه هست ، او است و يگانه كرامت و تنها كمال در پيدا كردن دلدار و دل بستن به آن يگانه است .
نبندى ز آن ميان طرفى كمروار
اگر خود را ببينى در ميانه
آرى ، بندگان صالح خدا در برابر خدا ، عبد ذليل فقير و در مقابل سركشان و قدرتمندان و طغيانگران دلير و عزيز هستند و اين شعار را پيوسته بر لب دارند كه :
كيف لا أستعز و اليك نسبتنى ؛
چگونه سربلند نباشم وحال آن كه به تو منسوب و وابسته ام ؟!
ولى خدا فراموشان در برابر احكام الهى ياغى و سركش اند و در مقابل قدرت هاى پوشالى ، ضعيف و خود باخته و ناتوان و چاپلوس . جاويد باد مكتب الهى كه تربيت يافتگانش به دريافت نشان افتخار تربيت پذيرى و معرفت اندوزى و كمال طلبى نايل آمده و راه شرافت و عزت حقيقى را پيموده اند و به خرافه ى آنان كه در امكان پذيرى تربيت ، خدشه وارد مى كنند و تربيت بشرى را امرى ناشدنى باز نمود مى كنند ، خاتمه داد و افسانه مكتب هاى انحرافى را كه سر راه بشريت به غارت فضايل و معنويات دست مى يازيدند ، ابطال كردند ، بلكه با دليل هاى استوار و شواهد ترديد ناپذير عينى اثبات كردند كه بشر مى تواند از خاك برخيزد و تا عالم ؛ (دنا فتدلى) پر كشد.
..............................
