ايجاد كن مرا به خنكى عفو تو و شيرينى رحمت تو و روح و ريحان تو.
بدانكه روح نجات از آتش است و ريحان دخول در بهشت.
بهشت عنبر سرشت تو.
بچشان مرا فرح فارغ بودن براى آنچه دوست دارى به توانگرى از توانگرى تو وجد جهد نمودن در چيزهائى كه نزديك مى گرداند نزد تو و پيش تو.
زلف: به معنى قرب غرض از اين فقرات آن است كه مرا توفيق بده كه از زمره ى اولياء و مقربين تو باشم.
تحفه بفرست مرا به تحفه ى از تحفات خود،
بگردان تجارت مرا نفع كننده و بازگشت مرا بى زيان، و بترسان مرا از مقام خود و آرزومندگى مرا لقاى خود را، و بپذير بر من توبه ى مرا توبه ى خالص كه باقى نگذارى به آن گناهان كوچك و بزرگ را، و نگذارى به آن آشكار و پنهانى را.
قوله (ع) و كرتى غير خاسره اشاره است به حبط چنانچه جمعى را اعتقاد آن است و گويند سيئات حسنات را مى برد و امام (ع) غرض او آن است كه تحصيل ثواب نمودم از اطاعت رب الارباب زيانى از جهت او حاصل نشود.
و بكن كينه را از قلب من مر مومنان را و مهربان كن دل مرا بر فروتنان، و باش براى من همچنانكه هستى براى خوبان، و بياراى مرا به زيور پرهيزگاران و بگردان براى من زبان راستى در آيندگان
و ذكر بلندى در آخرين.
ببر مرا به عرصه ى اولين
و تمام كن تمامى نعمتهاى خود را بر من، و آشكار نما بزرگى نعمتهاى خود را نزد من.
پر كن از فائدهاى تو دو دست مرا و بران بزرگيهاى بخششهايت را به سوى من.
همسايه گردان به من پاكيزه ترين از دوستان خود، بهشتهائى كه آراسته ى آنها را از براى برگزيدگان و بپوشان مرا بزرگيهاى عطاياى خود در جاهائى كه آماده ساختى براى دوستان خود.
بگردان براى من نزد خود خوابگاهى كه جاى گيرم به آن آرام گرفته.
مقيل: خواب قيلوله.
يعنى: محل ثوابى كه بوده باشد برگشت من از اين عالم به سوى او و روشن كنم چشم را، در بعضى از نسخ متابه بتاء خوانده شده و در نسخه معتبر بثاء مثلثه خوانده شده است.
مرا به اندازه ى گناهان بزرگ عقاب نفرما و هلاك نكن مرا روزى كه آزموده مى شود پنهانها يعنى روزى كه اختبار شود به واطن امور و خفيات اسرار.
زايل كن تو از من هر شك و شبهه را، و بگردان براى من در حق راهى را از هر رحمت، بسيار نما تو از جهت من قسمت بخششها از عطاهاى تو، و زياد
گردان بر من بهره هاى احسان از فضلهاى خود.
بگردان دل مرا اعتماد دارنده به آنچه نزد تو است.
حزن و انديشه مرا كاركننده و جهدكننده باشد براى آنچه مر تو را است بعضى مستفرغا اسم مفعول قرائت نموده اند يعنى كار فرموده و اعتقاد حقير آن است كه اسم فاعل باشد ماخوذ از استفراغ.
كار فرماى مرا به آنچه كار مى فرمائى خوبان خود را.
بياشامان دل مرا نزد بى خبرى و عقلها بندگى خود را.
جمع نما براى من توانگرى و پاكدامنى و راحت و بى نيازى از مردمان و صحت و فراخى و آرام و عافيت الدعه و السعه و الراحه.
باطل مساز نيكوئيهاى مرا به آنچه كه مخلوط شده است به او از معصيت تو و نه خلوتهاى مرا به آنچه عارض شود مرا از مفاسد آزمايش تو.
نگه دار آبروى مرا از طلب كردن از مردمان و منع كن مرا از طلب از آنچه نزد فاسقانست،
نگردان مرا براى ستمكاران هم پشت و معين و نه مر ستمكاران
بر محو نمودن كتاب تو دستى و يارى دهنده حفظ مرا از آنجائى كه نمى دانم نگهبانى كه حفظ نمايد مرا به نگهدارى آن.
بگشاى بر من درهاى توبه ى خود را و روزى فراح خود را به درستى كه به سوى تو من از رغبت كنندگانم، و تمام كن براى من انعام خود را به درستى كه تو بهترين نعمت دهندگانى.
و بگردان باقى عمر مرا در حج و عمره براى طلب ذات تو اى پروردگار عالميان، و رحمت بفرست خدايا بر محمد و آل او كه پاكان و پاكيزگانند و درود بر او و بر ايشان هميشه هميشگيها.
حج از واجبات اكيده خداى عزوجل است حتى تعبير نموده است خداى عزوجل تارك آن را به كافر و در او فوائد عظيمه قرار داده شده است كه تكميل دين مستقيم به او خواهد شد و او رفتن به جانب خداى عزوجل است و السلام على من اتبع الهدى.
...........................
