نیاز و نیازمند
• بخشی از دعای 12
ای حاجتمندان! بدانید كه برای حوائجتان جز در خانه
خداوندا رحمت فرست بر محمد و آل او و تدارك نما مصيبت ما را به ماه ما و مباركى ده ما را در روز عيد ما و روز فطر ما، و بگردان او را از بهترين روزى كه گذشته است بر ما، كشنده ترين روزى مر عفو را، و محوكننده ترين روزى مر گناه را و بيامرز از براى ما آنچه پنهان است از گناهان ما و آنچه آشكار است.
خداوندا بيرون آر ما را به بيرون آمدن اين ماه از گناهان ما، و بيرون آور ما را به درآوردن آن از بديهاى ما، و بگردان ما را از خوشبخت ترين اهل اين ماه به آن، و بيشترين ايشان از حيث بهره در آن، و تمامترين آنها از روى نصيب از آن.
وجد: به معنى غنا و توانگرى.
يعنى: خداوندا هر كه رعايت كرد حق اين ماه را حق رعايت او، و نگهداشت حرمت او را حق حرمت او، و ايستاد به اجراى حدود آن حق ايستادن. و پرهيز كرد از معاصى اين ماه حق پرهيزگارى آن، يا نزديكى نمود به سوى تو نزديكى كه واجب نموده است خورسندى تو را براى او، و مهربانى كرده رحمت تو بر آن پس ببخش ما را مانند آن از توانگرى خود، و عطاى نما ما را اضعاف آن از فضل خود پس به درستى كه فضل تو نقصان نمى شود و به درستى كه خزانهاى تو كم نمى شود بلكه زياد مى شود، و معدنهاى احسان توفانى نمى گردد به درستى كه عطاى تو عطائى است گوارا.
خداوندا رحمت فرست بر محمد و آل او و بنويس براى ما مانند مزدهاى آنها كه روزه گرفتند اين ماه را يا بندگى نمودند مر تو را در آن تا روز قيامت.
محتشد و مجمع قريب همديگر است در معنى احتشاد يعنى گردهم در آمدن.
يعنى: خدايا به درستى كه ما توبه مى كنيم به سوى تو در روز فطرمان، كه
گردانيدى او را از براى مومنان عيد و شادمانى و از براى اهل دين مجمع از هر گناهى كه كرده ايم او را، يا بدى كه پيش انداخته ايم او را يا انديشه ى بدى كه در دل داشته ايم او را بازگشت نمودن كسى كه در دل خود نگذرانيده باشد بر رجوع به سوى گناهى و باز نگردد پس از آن در خطائى، بازگشت خالص كه پاك باشد از شك و ريب پس قبول نما او را از ما و راضى شو به آن از ما و ثابت دار ما را بر آن.
خداوندا روزى كن ما را ترس عقاب و عيد، و شوق ثواب وعده داده شده تا بيابيم لذت آنچه را كه مى خوانيم به آن، و اندوه آنچه پناه مى جوئيم به تو از آن،
و بگردان ما را نزد خود از توبه كنندگان آن چنانى كه واجب كردى براى آنها دوستى خود را و قبول نموده اى تو از ايشان بازگشت به طاعت خود را، اى عادل ترين عدل كنندگان.
خداوندا در گذر از پدران ما و مادران ما و اهل دين ما همگى هر كه گذشته است از ايشان و هر كه آينده است تا روز قيامت.
خداوندا رحمت فرست بر پيغمبر و آل او چنانكه رحمت فرستادى بر فرشتگان مقربانت، و رحمت فرست بر او و بر آل او چنان كه رحمت فرستادى بر پيغمبران مرسلانت.
و رحمت فرست بر او و بر آل او چنانكه رحمت فرستادى بر بندگان صلحايت و بهتر از آن اى پروردگار رحمتى كه به ما رسد بركت او و به ما رسد نفع او و مستجاب شود براى آن دعاى ما به درستى كه تو كريم ترى از هر كه رغبت به سوى او شود و كار گذار از هر كه توكل بر او شود، و دهنده تر از هر كه سئوال شود از فضل او و تو بر هر چيز قادرى.
بدان كه ما بين نبى و مرسل عموم مطلق است مرسل آن است كه او را كتاب باشد گفته شده كه ايشان سيصد و سيزده نفرند و اولى العزم از پيغمبران آنهايند كه دينشان ناسخ اديان سالفه باشد.
بدان كه اين دعا در روز آخر رمضان نيز خواندن آن مستحب است چنان كه بعض محدثين تصريح كرده اند و دور نيست در شب آخرهم بلكه به مقتضاى وداع آن است كه پيش از تمام شدن باشد به عبارت اخرى در ما قبل آخر و كيف كان در هر يك از سه وقت يعنى روز فطر و شب آخر و روز آخر خوانده شود خوب است در جاى خود است.
..............................
