اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
خداعه: صيغه ى مبالغه زياد فريب دهنده.
غرور: هم صيغه ى مبالغه يعنى بسيار گول زننده و هر دو صفت دنيا است.
فتون: به فتح فاء بسيار گول زننده.
يعنى: فراموشى ده آنها را وقت ملاقات دشمن ايشان ياد دنيا و مال را زيرا كه اگر در ياد دنيا و مال باشند يا فرار كنند و يا خود را ذليل دشمن سازند نمى داند انسان مبتلاء كه حب دنيا چه دردى است بى درمان چنانچه صحابه ى پيغمبر از جهاد فرار كردند سبب آن نبود مگر حب دنيا، و صحابه حضرت سيدالشهداء ارواحنا و ارواح العالمين له الفداء از آن جناب دست برداشتند در منزل زباله تا كربلا حتى آنكه تا شب عاشورا و نبود اين مگر حب دنيا.
تلويح: اظهار نمودن به طور تجلى.
حور: جمع حوراء مونث احور.
مطرده: يعنى جاريه.
متدلى: از دلو به معنى نزديكى و قرب و تواضع.
قرن: به كسر قاف نظير و همباز وى انسان در شجاعت.
يعنى: بگردان بهشت را برابر چشمهاى ايشان، و ظاهر نما از بهشت مرديدگان آنها را آنچه كه مهيا ساخته ى در آن از مسكنهاى جاودانى و منزلهاى بزرگى و حوريان نيكو رو و نهرهاى روان به انواع شربتها و درختان شاخ و برگ آويزان به انواع ميوه ها تا آنكه قصد نكند هيچ يك از آنها برگشتن از حرير او ظاهر نكند به نفس فرار از طرف مقابل را.
يعنى: اى خدا بشكن به اين دعاها دشمن آنها را و ببر از آن دشمنان ناخنهاى آنها را، و جدائى بينداز ميان آنها و سلاح آنها، و بكن بندهاى
دلهاى آنها را و جدائى افكن ما بين آنها و آذوقه ى آنها، و متحير و سرگردان نما آنها را در راههاشان، و گمراه نما آنها را از روى خود، و ببر از آنها مدد را، و ناقص نما از آنها عدد را، و پر كن دلهاى آنها را از ترس، و كوتاه كن دستان آنها را، و قطع كن زبان آنها را و پراكنده كن آنها را كه در عقب ايشانند، و سرشكسته كن هر كه پشت سر ايشان است، و قطع نما به رسوائى آنها طمعهاى آنها كه بعد از ايشان هستند.
....................
