اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
موجده: به فتح ميم و سكون واو و كسر جيم ماخوذ از وجد به معنى سعه يا حب يا غنى، يا از وجد به معنى غضب به هر يك از معانى اربعه استعمال شده است چنانكه در مجمع البحرين است و انسب در مقام به معنى يكى از معانى ثلاثه اولست نه به معنى رابع چنانچه در نسخه ى شهيد بدل موجدتك مغفرتك است.
شرح: يعنى اى خداى من صلوات بفرست بر محمد و آل او و عوض بده تو مرا از ظلم نمودن او مرا عفو خود را، و بدل بده تو مرا به بدى كار او مرا رحمت تو را، هر بدى حقير است نزد غضب تو و هر مصيبتى مساوى است با دوستى تو.
ايقاظ: غرض از اين كلام آن است كه اگر خداى از انسان راضى شود و بيامرزد همه ى مصيبتهاى دنيا وجودا و عدما در پيش او يكسان خواهد بود اگر خداى ناكرده غضب او بر كسى مستولى شود مكروهات دنيا نزد غضب نعمت است پس تواند جلل عظيم بود، فتامل.
يعنى: اى خداى من پس همچنانكه بد دارى از اينكه ظلم كرده شوم پس حفظ نما تو مرا از اينكه ظلم نمايم.
مجلسى مى فرمايد: اثبات الف بعد از واو اشكو به حسب رسم خط در قرآن و در صحيفه ى مكرمه از حيث تشبيه او است به واو جمع و آگاه نمودن است بر اينكه شكايت مكرر و زياد واقع شده است نظير به اينكه گفته اند علامت جمع در: رب ارجعون و در قوله تعالى: و ما يسطرون در سوره ى نون و القلم.
..........................
