نیاز و نیازمند
• بخشی از دعای 12
ای حاجتمندان! بدانید كه برای حوائجتان جز در خانه
فاقه: اصلاح.
وسع: غنا و توانگرى.
منع: حرمان نمودن، از اسماء حسناى حضرت بارى جل اسمه واسع و مانع است يعنى بسيار عطاكننده و منع كننده از بندگان هر كه را خواهد.
قطع نمودن رجاء مايوس نمودن او است و باطل نمودن مرجو است يعنى پس اصلاح كن حاجت ما را به توانگرى و قطع مكن اميد ما را به بازداشتن خود
شقاوت: بدبخت بودن و سعادت خوش بخت بودن.
حرمان: نرسيدن به مقصد.
استرفاد: طلب عطاء و فضل و احسان نمودن، فاء در فتكون فاء سببيه است فعل مضارع بعد از او منصوبست به آن و قيد قيد منفى است نه نفى يعنى قطع رجاء نه عدم او.
يعنى: پس بوده باشى تو كه بدبخت كرده باشى كسى را كه طلب نيكبختى كرده باشد به تو و محروم كرده باشى كسى را كه طلب فضل و احسان نموده باشد ترا باء در بك احتمال استعانت دارد و احتمال سببيت دارد.
پس به سوى كه خواهد بود در اين هنگام بازگشت ما از تو و به كجا خواهد كشيد رفتن ما از درگاه تو، شبهه ى نيست كه دفع و جلب منافع نمى شود مگر به واسطه ى واجب الوجود كه حضرت اقدس او ملجاء و منجاء و پناه است و اگر او عنايت خود را گسيخته كند و التفات او كم شود بنده را پناه نيست، بايست مستحق عقوبت شود.
يعنى: پاك و منزهى تو از چيزهائى كه سزاوار خدائى تو نيست مائيم آن فروماندگان كه واجب نمودى تو اجابت ايشان را و اهل ضرر و بدى كه وعده فرمودى برداشتن ضرر را از ايشان.
مضطر: كسى است كه او را چاره ى نباشد.
..........................
