جده: به تخفيف به معنى عطيه و توانگرى و باران عام هر سه فعل معلوم است نه مجهول فعل دويم از باب افعال است و غرض از حصر به كلمه ى انما معلوم است يعنى اى خدا اين است و غير از اين نيست كه نگهدارى مى كند نگهدارنده شدگان به فضل قوت تو پس رحمت بفرست بر محمد و آل او نگهدار تو ما را، اين است و غير از اين نيست كه بخشش مى كنند بخشش دارندگان، از
فضل و توانگرى تو، پس رحمت بفرست بر محمد و آل او و راه بنما تو ما را غرض آن است كه هر چه از خيرات و خوبى واقع شود از انسان به واسطه ى وجود تو است كسى كه جناب تو از براى او در باز نمودى ديگرى نتواند بندد.
موالات: يارى نمودن.
خذلان: ترك اعانت و يارى نمودن.
الرفد: عطاء و مونه، عز: قوه و قدرت.
غوى: گمراه شدن.
يعنى: اى خدا به درستى كه تو كسى را كه يارى نمودى ضرر نمى رساند او را ترك يارى كنندگان، كسى كه عطا نمودى تو كم نمى كند او را منع منع كنندگان، و كسى را كه هدايت نمودى تو گمراه نمى كند او را گمراه كنندگان، پس رحمت فرست بر محمد و آل او و منع كن تو ما را به قوت خود از بندگانت، بى نياز كن تو ما را از غير خود به دادن تو، داخل كن به ما راه حق را به راه نمائى خود.
....................
