اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
اللغه: وصله به فتح و او وضم آن چيزى است كه به آن توصل به سوى مقصود شود.
رضوان: به معنى خوشنودى و مرتبه اى از مراتب قدس است كه فوق جنت است كه اولياء كمل به آن مرتبه مى رسند اين است كه مى فرمايد: كه رضوان الله اكبر ذريعه: يعنى وسيله يعنى چيزى كه به او متقرب به شود به چيز ديگر.
خفير: ملجاء و پناه، ظهير: كمك و هم پشت، حاجز يعنى حاجب، ولى: يعنى اولى به تصرف و مولى، حميد: يعنى محمود در هر فعل و حال او.
شرح: يعنى مى كنم حمد او را حمدى كه موجب وصول به سوى طاعت او شود و عفو او، و سبب شود به سوى خشنودى او و وسيله شود به سوى غفران او، و راه شود به سوى غفران جنت او و پناه شود از عقاب او و امن شود از غضب او و كمك شود، بر طاعت او و حاجب شود از معصيت او و اعانت كند بر اداء حق او و آن چيزهائى كه وظيفه ى او است حمد مى كنم او را حمدى كه سعيد مى شود به سبب آن در سعداء خوبان او يعنى در درجه ى ايشان باشيم و صبر كنيم به سبب آن در رشته ى شهداء به شمشير اعداء، او است اولى به هر مخلوق و او است محمود در تمام افعال خود.
تنبيه: گفته شده است كه عبد بعد از اينكه حمد خدا را كرد ظفر يافته است به چهار چيز: يكى اينكه حق خداى تعالى را وفا كرده است، يكى ديگر اداء شكر نعمت او كرده است و سيم اينكه تقرب پيدا مى كند در استحقاق ثواب او و چهارم اينكه استحقاق مى رساند زيادتى نعمت را بعد از اينكه اين فوائد مترتب بر آن شد اين فوائد جزئيه كه در فقرات مذكوره دارد همه ايشان راجع به اين چهار مى شود و فوايد حمد لاتعد است.
مروى است كه كسى عرض كرد خدمت يكى از معصومين عليهم الصلوه و السلام كه تعليم ده بر من عملى را كه دعايم مستجاب شود فرمودند ثناء خدا كنيد زيرا كه نمازگذارى نيست مگر اينكه آنرا دعا مى كند بقوله سمع الله لمن حمده يعنى مستجاب كرد خدا دعاى حامد را و الحمد لله اولا و آخرا.
........................
