̶ بار خدايا! مرا با اندامهاى درست آفريدى و در خردسالى پروردى و روزيم را به قدر كفايت دادى.
̶ بار الها! من در كتاب تو كه نازل فرمودى و بندگانت را بدان مژده دادى چنين يافته ام كه فرموده اى: «... اى بنده هاى من كه درباره ى خود زياده روى كرده ايد، از رحمت خدا نوميد مشويد زيرا كه خداوند همه ى گناهان را مى آمرزد.»
̶ و پيش از اين از آنچه از من سر زده واقفى و نيز از آنچه تو نيك تر از من باز به آن آگاهى! آه چه مايه ى رسوايى است آنچه از من در كتاب (دانش) تو درج شده!
̶ پس اگر اميدم به مراتب عفو تو، كه همه چيز را در برمى گيرد، نبود به يك باره از دست مى شدم و اگر كسى را ياراى گريز از پروردگارش بود همانا من از گريختن از تو سزاوارتر بودم و تويى كه هيچ رازى در زمين و آسمان بر تو نهان نيست و در قيامت آن را مى آورى و از هر مجازات كننده و حسابگرى بى نيازى.
̶ بار خدايا! اگر گريزم مرا مى جويى و اگر فرار كنم مرا دريابى! اينك من در برابر تو، فروتن و خوار، و روى بر خاك نهاده، ايستاده ام. اگر عذابم كنى من بدان مستوجبم و اين خود، پروردگارا، از تو داد است. و اگر از من درگذرى، من خود از دير باز مشمول عفوت بوده ام و جامه ى عافيت به من در پوشانده اى.
̶ بار خدايا! ترا سوگند به نام پنهانت و به آنچه از جمال (آميخته با شكوهت) كه در پس پرده هاى (جلال) تو پنهان گشته كه بر اين جان بى تاب و مشتى استخوان خرده ى سست، رحمت آرى! آن كس كه تاب سوزش آفتابت را ندارد، چگونه طاقت آتش تو را دارد و آن كس كه تاب شنيدن بانگ تندر تو را در خود نمى يابد چگونه نهيب خشم تو را بر مى تابد؟!
̶ بار الها! به من ترحم كن كه مردى حقير و ناچيزم و عذاب كردن من به قدر وزن مورى بر پادشاهى تو نمى افزايد و هر آينه اگر عذاب كردن من بر پادشاهى تو مى افزود از تو درمى خواستم كه مرا بر تحمل آن شكيبايى دهى و خود خواستار آن زيادت بودم، ولى بار الها! فرمانروايى تو بزرگتر و پادشاهيت پايدارتر از آن است كه طاعت فرمانبران بر آن بيفزايد يا نافرمانى گناهكاران از آن بكاهد.
̶ پس اى مهربان ترين مهربانان! از گناهم در گذر و اى شكوهمند بزرگوار! بر من ببخشاى، همانا كه تو توبه پذير مهربانى.
..........................
