صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۷ - فراز ۱۰
فَسُبْحَانَكَ مَا أَبْيَنَ كَرَمَكَ فِي مُعَامَلَةِ مَنْ أَطَاعَكَ أَوْ عَصَاكَ تَشْكُرُ لِلْمُطِيعِ مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَهُ، وَ تُمْلِي لِلْعَاصِي فِيما تَمْلِكُ مُعَاجَلَتَهُ فِيهِ.
پس منزه و پاکى تو (شگفتا) چه روشن و هویدا است کرم و بزرگواریت در معامله و رفتار با کسى که تو را اطاعت و فرمانبرى کرده یا معصیت و نافرمانى نموده است: فرمانبر را براى آنچه خود براى او آماده نمودهاى (شکرى که توانائى بر آن را تو به او عطا کرده اى) پاداش مىدهى، و گنهکار را در آنچه (گناهى که کرده) به شتاب در کیفر او توانائى مهلت مى دهى.
