اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
پيامبر مكرم اسلام صلى الله عليه و آله آخرين سفيرى است كه از جانب خداوند متعال براى انسان هاى خاكى فرستاده شده است و برتر از تمامى پيامبران و فرستادگان الهى است ؛ قرآن درباره ى ايشان مى فرمايد :
(و ما ينطق عن الهوى ان هو الا وحى يوحى)؛
هرگز از روى هواى نفس سخن نمى گويد ، آن چه بر زبان مى راند جز وحى الهى كه به وى الهام مى شود ، نيست .
آن حضرت پيوسته خود را در محضر حضرت حق مى ديد و در تمام حركات و سكنات خود از دايره ى عصمت پاى بيرون نمى گذارد و سخنش جز پيام سعادت آفرين حق نبود . تفاوت آن حضرت با ساير پيامبران اين بود كه خداوند متعال در همه ى امور متولى امور او بود . از اين رو ، حركت از مسجدالحرام به سوى مسجدالأقصى در قرآن كريم به پروردگار متعال انتساب داده شده است : (سبحان الذى أسرى بعبده ...) در حالى كه قرآن كريم از حضرت ابراهيم عليه السلام نقل مى كند كه فرمود : (انى ذاهب الى ربى سيهدين ؛ من به سوى پرودگارم مى روم و او مرا هدايت خواهد كرد.)
نيز پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود :
لى مع الله وقت لا يسعنى فيه ملك مقرب و لا نبى مرسل ؛
مرا با خداى خود حالتى است كه هيچ فرشته ى مقرب و نبى مرسل در آن حال ، با من انباز نيست .
نيز در روايات بسيار ، از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله برتر از همه ى فرشتگان مقرب و پيامبران و رسولان ديگر معرفى شده است .
دعاها ، بهترين نشانه ى مقام والاى معصومين عليهم السلام
در مورد فضايل و مقام معصومين عليهم السلام نيز حقايق نغز و بى شمارى وجود دارد كه اهل تتبع و تحقيق يا هم نشينان و خوشه چينان دانش علما و فرزانگان به يقين مى دانند كه در نظام هستى موجودى فوق مراتب آن ذوات مقدسه نيامده و نخواهد آمد . نمونه ى آن ، جمله اى از دعاى رجبيه است كه انشاى حضرت ولى عصر - عجل الله تعالى فرجه الشريف - مى باشد ، كه طى آن مى فرمايد : خدايا ! تو اوليايت را حاكم و سرپرست عالم وجود قرار دادى و بعد مى افزايد :
لا فرق بينك و بينها الا أنهم عبادك ؛
فرقى ميان تو و ايشان نيست ، مگر كه ايشان بندگان تو هستند .
نيز ولايت تكوينى معصومين عليهم السلام به راحتى از مقايسه ى آيه شصت و نهم سوره ى مباركه ى زمر كه مى فرمايد : (و أشرقت الأرض بنور ربها ؛ و زمين به نور پروردگار ، روشن مى گردد) و عبارت : «و أشرقت الأرض بنوركم ؛ زمين به نور شما روشن مى گردد.» در زيارت جامعه ى كبيره فهميده مى شود . طبق اين نص شريف ، آن ذوات مقدسه «رب الأرض» ؛ يعنى پرورنده و مدبر سراسر گيتى هستند.
كوتاه سخن آن كه ، دعاها و زيارت ها ، همگى شرح مقامات و كرامت هاى آن بزرگواران است ؛ مثلا دعاى كميل اگر چه تضرع على عليه السلام بر در خانه ى كريم بى نياز است ، ولى واقعيت آن است كه سطر سطر اين مناجات عميق عارفانه ، نشانه اى گويا براى پى بردن به وسعت بى كران معارف و خودآگاهى و خداشناسى آن حضرت و نيز اوج فناى ابوتراب در حضرت قدس رب الارباب است . ساير ادعيه ، هم چون دعاى ابوحمزه ثمالى و دعاى عرفه سيدالشهدا و مناجات شعبانيه و مناجات خمس عشر نيز سر به سر شرح حديث دل دادگى و شيدايى زيباترين تنديس هاى انسانيت و بيانگر مقام خليفةاللهى امامان پاك و معصوم عليهم السلام است.
...........................
